Gelezen: Pleidooi tegen consumentenactivisme

Mooi stuk in Vrij Nederland (met dank aan Peggy Schyns (SCP) voor de tip)  dat prima aansluit bij de individuele verantwoordelijkheid versus systeemkritiek- discussie van tijdens de klimaatdraken-bijeenkomst. Stelling van Roxane van Iperen is dat de 'duurzaamheid is een keuze'-types die consumentenactivisme bedrijven en anderen de maat nemen een zijweg bewandelen die niet alleen te weinig bijdraagt maar ook een snelle, zinvolle aanpak van klimaatverandering in de weg staat. Het beoogde mechanisme van consumentenactivisme is dat het bedrijven beïnvloedt vanuit de gedachte 'corporations sell what people buy'. Wat Roxane betreft is dat een cruciale denkfout. De meest vervuilende industrieën zijn namelijk zo vervlochten in ons bestaan dat consumentenactivisme niet kan werken. En daar heeft ze natuurlijk een punt zeker in tijden waarin tegenkrachten het politiek tij mee lijken te hebben. Natuurlijk haalt zij daarbij Trump aan maar ook de vijftig grootste oliebedrijven die de komende 10 jaar alleen nog maar meer olie op gaan pompen met Shell op nummer 1 dat de productie met 35% ophoogt (de green paradox in actie). Ook deze mooi en rake zin wil ik jullie niet onthouden: "Terwijl burgers onderling de pijlen op elkaar richten, versterken de meest schadelijke industrieën jaarlijks hun macht en leunen overheden in hun klimaatakkoorden steeds meer op de trend van individuele verantwoordelijkheid."  Ondertussen is het - en dat vindt de schrijfster ook - dik OK als je eigen voetafdruk onder de loep neem, maar dan wel zonder te oordelen over anderen. De zo groeiende environmental self awareness - denk ik dan - kan je dan weer mooi inzetten om te strijden voor wat echt nodig is: verboden, normstelling en belasting op data, CO2, grondstoffen, energie en transport. Het NRC van dit weekend bevat de recepten van McAfee, Stiglitz en onze podcastheldin Carlota Perez.