Deze maand doe ik mee aan de sociale innovatie maand 'innovember'. De term sociale innovatie zingt natuurlijk al veel langer rond, maar zorgt nog steeds regelmatig voor begripsverwarring. Waar de één het bij sociale innovaties heeft over de sociale acceptatie van technische innovaties, heeft de ander het over grass roots sociale initiatieven in de maatschappij. Hoe dan ook een prachtig initiatief van de collega's van DuMo dat bestaat een gezamenlijke start een gezamenlijke sluiting met daartussen seminars, workshops, challenges en opdrachten. Teveel om op te noemen en eerlijk gezegd ook teveel om uit te voeren. Maar dat geeft helemaal niets, want er zit voor ieder wat wils in. En ook voor ieder wat niet-wils. Om met de laatste categorie te beginnen... .ik laat het maken van zelfpromofilmpjes en mood boards even voor wat het voor mij is, namelijk te ongemakkelijk en te maakbaar happy de peppy. En om met de eerste categorie verder te gaan ...ik richt mij op de inhoud en op de motiverende kracht van mijn eigenste wederzijdse buddy in dit traject collega Gerben Bootsma. Centraal staat voor mij de vraag wat zijn de psychologische barrières voor consumentenactivisme als sociale innovatie. En dit doe ik door een maand lang - voor mijn doen - enorm duurzame dingen te doen, op basis van zelfonderzoek te bemerken waar mijn persoonlijke barrières zitten (en waar niet), hier een dagboek over bij te houden en hier te pas en te onpas met mensen over praten en te bedenken hoe dat moet zonder de verdenking van misplaatste morele superioriteit over mijzelf af te roepen. Dat die misplaatst zou zijn is natuurlijk overduidelijk, maar vraag voor de grap is aan een vegetariër of een veganist hoe die op zijn - al dan niet op met geitenwollensokken omhulde - tenen moet lopen om de carnivore medemensen zich niet aangevallen te laten voelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten