Van de week tijdens een ochtendwandeling naar een interessante podcast geluisterd van De Correspondent over plastic (vooral na 14 minuut 15 sec wordt het interessant). Heb natuurlijk technologen en vooral milieukundigen horen spreken over plastic, maar een archeoloog.....nee, die had ik nog niet eerder over plastic gehoord. Terwijl de blik van een archeoloog toch zeker wat toevoegt, zo blijkt tijdens beluistering. Zeker, dan gaat het over plastic over in de zich nu vormende bodemlagen, maar interessanter nog gaat het over de biografie van plastic, want sociale biografieën construeren bij objecten, dat doen archeologen ook. Als voorbeeld noemt de archeoloog de plastic tas. Ooit door een Zweeds-Amerikaanse uitvinder ontwikkeld als milieuvriendelijk alternatief (!) voor papieren tassen, maar nu toch het kristallisatiepunt van plastic-weerzin. Inmiddels is de gratis plastic tas in Nederland verboden en zien we naast heel veel bespaard plastic(zeker weten!) ook rebound-effecten (papieren tassen, gratis afvalzakken als alternatief enz). Een Deens life-cycle assessment studie noemt de plastic tas de meest milieuvriendelijke oplossing omdat je een alternatief als de biologische-canvastas 20.000 keer moet gebruiken om hem milieuvriendelijker te laten zijn dan een plastic tas. Maar de archeoloog merkt op dat er in deze studie geen rekening is gehouden met de ellende van zwerfafval en dat brengt ons tot de sociale biografie van de plastic tas. Die is armzalig, in die zin dat die voor wegwerpen staat. Om die biografie op te pimpen moeten we de plastic tas personaliseren en elkaar cadeau doen. Ter illustratie -toevallig hoor! - mijn megadikke plastic tas die ik van mijn zwager uit Oeganda kreeg. Back in the old days ging die iedere dag mee naar kantoor als omhulsel van mijn lekkende halve liter koffiemok.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten