Gelezen: De succesillusie

De volgende Pinguïn Fred (15 augustus) gaat over de Succesillusie van Richard Engelfriet. Zijn boodschap is nogal ontluisterend; succes waarbij je afhankelijk bent van anderen is per definitie volstrekt onvoorspelbaar en daarmee niet maakbaar. Is dit boek nu het einde aller managementboeken en daarmee min of meer ook het einde van de o zo recent weer opgestarte IenM non-fictie boeken club Pinguïn Fred?  Nee, dat zou natuurlijk uitermate teleurstellend zijn. Maar het zou tegelijkertijdniet heel integer zijn om dit boek alleen al om deze redene een negatieve beoordeling te geven. Dat doe ik dan ook niet. Er zit ook teveel plezierige zelfspot in het boek om een gemene smash uit te lokken. Richard is namelijk een tot inkeer gekomen ex-managementgoeroe en weet waar hij vandaan komt. Maar net als bij ex rokers zit er hier en daar wel een doorgeschoten scherp randje aan. Dat neemt niet weg dat hij regelmatig goede punten heeft. Het boek leest dan ook als inleiding tot onderzoeksmethodologie en gaat in op de inherente zwaktes van zelfassessment-Vragenlijsten, het door elkaar halen van oorzaak en gevolg, selectiebias, enz, enz. Dit alles geeft ons volop inspiratie om op 15 augustus stil te staan bij de vraag welke slecht onderbouwde aannames onze eigen overtuigingen en die van onze werkorganidaties dringend aan ontmaskering toe zijn?