Strategie: Speelbal én de regie ferm in eigen hand!

In het hermetisch zwarte vertrekhalletje van de liften is het ondoenlijk om je géén speelbal te voelen. Tingels uit zes liften in met hoogte veranderende intensiteit gecombineerd met gehoorbeschadigende schrieks (piepjes) van de toegangspoortjes geven mij het onbehagelijke gevoel mij onder de dikke glasplaat van een flipperkast te bevinden. Toen een collega ook nog 'same player plays again' voor zich uit begon te mompelen wist ik dat ik niet de enige speelbal was. Dat is dan wel weer een fijn idee natuurlijk. Maar dat we niet alleen maar speelbal zijn bleek uit de Pinguïn Fred-bijeenkomst over het boek Wie heeft mijn werkplek gepikt? Voor de IenM-lezers is het verslag inmiddels beschikbaar op intranet xxx en voor de andere lezers bij mij beschikbaar! Ik moet je zeggen dat het fijn voelt zelf zoveel mogelijk zelf de regie te pakken. Voor mij betekent dat dat ik op vergaderdagen niet eens meer de moeite doe een werkplek te vinden. Verloren half uurtjes tussen vergaderingen door besteed ik dan wel aan met de koptelefoon op wegwerken van mailtjes, dan wel aan op sociale cohesie gerichte koffiegesprekjes.