Dat plastic toch vooral via de rivieren en kustlijnen in de oceanen terecht komen wisten we al uit mijn blog over het prachtige themanummer hierover van de National Geographic. Dat 1/3 van alle plastic in de oceanen uit de Filipijnen komt is nieuw voor mij en ook nogal schokkend (zie link, met dank aan de Volkskrant). Filipijnen zijn met veel (ruim 100 miljoen) en staat wat plasticvervuiling per hoofd van de bevolking betreft op nummer 1 (ruim 100 keer meer pp dan NL'ders).
Als we de uitgangspunten van effective althruism - waar ik deze week een Correspondent-podcast over beluisterde - zouden toepassen dan zouden we er goed aan doen alle beleidsinspanning in uren en euro's op de Filipijnen te richten en het NL'se zwerfafval even laten voor wat het is; zo goed als niet bestaand. Nu gaan er in jullie (en ook mijn ) hoofd alarmbellen af en zeggen we dat we het ene moeten doen en het andere niet moeten laten. Maar dat laatste wordt in de praktijk natuurlijk al snel een holle frase.
Gelukkig heb ik een mooie invulling voor de holle frase en die zit in het gericht ijveren voor een wereldwijde toepassing van zowel de Single Use Plactic-richtlijn als Extended Producer Responsibility. Met de eerste kan je bijvoorbeeld plastic tasjes, rietjes, bestek en dergelijke bannen. Met de tweede kan je op dit moment wellicht nog lastig massaal te vervangen items (zoals sachet-verpakkingen met shampoo, zeep en voedsel omdat mensen grote verpakkingen niet kunnen betalen) adresseren.
Een enquête van NGO GAIA laat zien Filipinos open staan voor een stevige aanpak. Zo geeft 70% aan voor verboden op Singel Use Plastics te zijn en zegt 60% open te staan voor hervulbare of recyclebare verpakkingen in plaats van sachets.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten