Van de week een door de collega's van de directie HRM georganiseerde inspirerende videolezing bijgewoond van antropologe Daniëlle Braun. Ze won eerder de Managementboek van het Jaar-award voor haar boek De Corporate Tribe (met co-auteur Jitske Kramer), waarin ze - net als in haar lezing - inzichten uit de antropologie toepast op organisaties. Deze keer dus over thuiswerken en hybride werken. Zowel de voordelen als de nadelen van thuiswerken zijn nagenoeg bekend, maar vanuit de insteek van de antropologie geeft dat toch mooie accenten. Danielle focust zich daarbij op de nadelen van het thuiswerken. Haar hoofdboodschap is dat we sociaal onderprikkeld raken omdat de 'geconcentreerd werkende mens' dan wel aan zijn trekken komt met dat volledig thuiswerken, maar de andere menstypen in ons allen niet. Het gaat dan om de 'samen makende mens', de 'plezierzoekende mens', de 'competitieve mens' en de 'flirtende mens'. Dit laatste menstype gaf natuurlijk wat ongemak bij de op ongewenste omgangsvormen sturende HRM-collega's. Maar Danielle wees erop dat 60% van de mensen wel eens een relatie op het werk hebben gehad en dat je dat dus niet kan uitvlakken. Interessant was ook het deel over de ondertussenfase of liminale fase op weg naar weer (gedeeltelijk) op kantoor werken. Deze fase leidt tot onzekerheid en dan heb je nieuwe rituelen nodig als vluchtheuvels bij verandering. Als we elkaar weer gaan ontmoeten dan zou je dat als evenementen moeten organiseren, waarin alle menstypen in ons weer aan hun trekken komen. Met eten, drinken, nieuwe mensen erbij, roddels, bloopers, een stukje apenrots en een gedicht. Dit om op te laden en weer in verbinding te komen als nomaden. Want een nomade gaat niet zes weken door de woestijn lopen om vervolgens getrakteerd te worden aan een vergadering die begint met het agendapunt opening en eindigt met wat verder ter tafel komt. Ik trek mijn schoenen vast aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten