Innovatie: College Maarten Hajer en de Post-Fossiele stad

Donderdag mochten de deelnemers aan de eerste drie leergangen innovatie mee doen met de slotmiddag van de vierde lichting. Docent van demiddag Maarten Hajer wond zich heerlijk op over de Rijnstraat en deed uit de doeken dat ze er bij PBL bij de verbouwing van de Bezuidenhoutseweg boven op zaten met een duurzaam, werkbaar en mooi gebouw toch gevolg. Hij vindt daar alleen de Chesterfields wat te statig, terwijl ik vooral vind dat daar de asbakken ontbreken. Ach ja, je hoeft het niet overal over eens te zijn. Hoe dan ook het college ging over de kracht van verbeelding en over dat psychologische menselijke eigenschappen maken dat je een positief wervend voorspelbare toekomst moet schetsen, wars van Calvinistisch schuldgevoel. Zoals vaker wist Maarten ook deze keer weer mooie doordenkconcepten neer te zetten. Zo noemde hij verbeelding de hoogste vorm van macht, want wie de collectieve mindset bepaalt hoeft zelf niet meer actief te handelen. Het narratief van de Smart City is hier een mooi (en technology push-gedreven) voorbeeld van. En zo kan een discours of ingeoefend beeld van de werkelijkheid als bindmiddel dienen tussen de wereld van de hierachie en die van netwerken. Alle deelnemers kregen het boekje over de Post-Fossiele Stad en daar staan veel mooie dingen in,maar bovenal een prachtig interview met kunstenaarsduo vader en zoon Johan en Ivo Schot. Zij zetten in op de-routinisering om mensen voor een verandering met kunst uit hun comfortzone te halen (past ook goed bij de theorie van Kurt Lewin en het denken in life events) . Een comfortzone die volens vader en zoon vooral gekarakteriseerd is door apathie, naiviteit en luiheid. Met kunst - is hun filosofie - kan je het sociale, economische en technische weerbij elkaar brengen. Wetenschap kan de zintuigelijke ervaring van verandering niet meenmene maar kunst kan dat wel. Het zou daarom goed zijn als kunstenaars vaker bij wetenschappelijke subsidieaanvragen betrokken zouden worden. Ik ben alvast overtuigd.