Gedrag: Twee weken een e-bike uitproberen

Voor mijn nieuwe baan is het van belang dat ik wat los kom uit de boekenwijsheid en dat ik beleidsinterventies die voorzien zijn van gedragsaspecten op den duur moeiteloos ga spotten. Zo ver is het nog lang niet. Maar wel even gedacht aan de e-bikeproef op de Rijnstraat die in het kader van de Week van de Duurzaamheid gestart is. Omdat ik hier in Schevingen zelf geen overdekte fietsenstalling heb scoor ik op het punt van perceived behaviour control (ideeën /vooroordelen over factoren die een bepaald gedrag vergemakkelijk of juist moeilijker maken) nogal laag en dat kan zomaar tot een verminderde intentie leiden om mee te doen aan de e-bikeproef. Maar goed daar ben ik overheen gestapt en ik ga toch mee doen. Nu is het idee natuurlijk van zo'n proef dat mensen na de proef zelf een e-bike aanschaffen en voortaan gaan e-biken in plaats van met het OV of de auto naar kantoor gaan (andere optie is dat de werkgever ze gaat leasen). Dat schijnt zo heb ik al inlezend geleerd niet echt een inkoppertje te zijn. Inmiddels weet men wel dat gecombineerde interventiestrategieën het verschil kunnen maken. Bij downstream plus context change wordt niet alleen de context veranderd om gewoontegedrag te doorbreken (een situatie creeren waarin je twee weken een e-bike hebt) , maar worden ook traditionele interventies zoals info-overdracht toegepast (mailtjes sturen om te zeggen dat het e-biken goed voor je gezondheid is bijvoorbeeld). Uit onderzoek met het tijdelijk verstrekken van gratis OV-kaarten is gebleken dat het na afloop van de proef mensen vragen schriftelijk commitment (inspanningsverplichting) aan te gaan succes verhogend kan werken. Nu lijkt me je OV-chipkaart opladen en in de bus stappen welweer iets laagdrempeliger dan een e-bike aanschaffen. Misschien moeten die lease e-bikes er toch maar van komen ( en die schriftelijk vastgelegde commitment natuurlijk).