Donderdag gaf ik de 100 minutenversie van het seminar van Ben Tiggelaar over verandermanagement. Ondanks keiharde concurrentie van allerlei dirctieuitjes had ik toch nog 12 diehards bijeen gekregen. Die Ben Tiggelaar is een begenadigd spreker die zich met 300 dia's op lijkt te maken voor een 'death by powerpoint'-aanslag maar je dan toch een dag lang weet te boeien. Nu is ook 100 minuten voor de meeste collega's begrijpelijkerwijs al veel te lang, maar gelukkig was Ben Tiggelaar zo sportief om dia's en videomateriaal beschikbaar (vooral dat laatste hielp) te stellen om de lessen ook aan collega's te kunnen overdragen. Hoe dan ook het was een gezellig samenzijn zo met de collega's maar na 100 minuten waren we echt wel klaar voor de borrelkar. Die bleek wel in het systeem maar niet in onze zaal te staan, dus dat was een domper. Zelfs de heldhaftige bemiddeling van Evelien hielp niet omdat iedereen van de catering gewoon naar huis was. Hoewel een ontbrekende borrelkar wat minder zichtbaar is had ik een ontzetten deja vu gevoel bij de gedachte aan de masterclass waarbij de schalen bittergarnituur om 15.00 uur onder een laagje alufolie werden klaargezet om om 17.00 uur gegeten te kunnen worden. Jullie begrijpen ook toen wilde de catering gewoon lekker vroeg naar huis. Eind augustus plan ik een reprise in van de veranderen in 100 minutensessie. Hopelijk deze keer met borrelkar en als wiedergutmachung warme bittergarnituur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten