Gelezen: Draagvlak - excuus voor getreuzel en gelanterfant of toch broodnodig?

Met dank aan collega Addie een origineel opstandig stuk gelezen in Vrij Nederland over draagvlak voor het klimaatbeleid. De vraag die in het stuk gesteld wordt is - in mijn eigen woorden - : "Hoe komt het dat draagvlak helemaal geen randvoorwaarde was bij tabaksaccijnzen, of snelheidsbeperkingen op de weg, of afschaffen dividendbelasting en bij klimaatbeleid ineens wel?" Het antwoord van auteur Evert Nieuwenhuis is: "Dit gedweep (met draagvlak voor klimaatbeleid) is niets minder dan angst voor de kiezer. Angst om in verkiezingstijd een ongemakkelijke waarheid te verkondigen. Het streven naar draagvlak is onversneden tegenstribbelen en een fraai excuus voor getreuzel en gelanterfant". Sowieso al punten voor de schone taalkundige formulering. Nu nog even bedenken in hoeverre ik het met hem eens ben. Tja angst is dan wel een slechte raadgever maar met een electoraat op drift komt die niet uit het niets. Daarnaast denk ik dat de wickedness van het klimaatprobleem hier wellicht onbewust bijdraagt aan de geuite behoefte aan draagvlak. Bij 50 cent extra op je pakje sigaretten blijft de financiële schade nog immer lager dan de longschade een weet je waar je aan toe bent als roker. Bij klimaatverandering weet je dat je het niet weet - het gaat je op allerlei manier geld kosten maar je weet niet hoeveel, wanneer en met welk effect. Uiteindelijk lijkt me draagvlak daarom toch wel erg nodig. Al kan dat volgens Nieuwenhuis ook achteraf: "Een politiek leider creëert draagvlak voor de besluiten die hij noodzakelijk acht en laat zich niet leiden door draagvlak". Niet vergeten... in het stuk staat ook nog een interessante verwijzing naar een CBS-rapport over de emissie-intensiteit van de Nederlandse industrie. De Nederlandse industrie stootte in 2016 ongeveer 50% meer broeikasgassen uit per euro toegevoegde waarde dan het EU-gemiddelde en is tussen 2010-2016 relatief weinig afgenomen tov de andere Europese landen.