Australie: Lopen is hier dan best wel weer lastig

Om van mijn appartement (A) naar het metrostation (B) te komen vanwaar ik verder reis naar kantoor, moet ik denk ik iets van 700 meter lopen. Ook ongetraind zou je dat moeten kunnen hebben natuurlijk, maar het is telkens weer doffe ellende. Iedere keer als je een paar stappen genomen hebt kom je namelijk weer op een straathoek met stoplicht uit. Tja dat heb je in die nieuw-wereldse steden. Hoewel mijn rijsinstructeur jaren lang (oeps) bleef volhouden dat die dingen verkeerslichten heten, zijn het hier in Sydney toch écht stoplichten. Ze staan namelijk maar zo kort op groen dat alleen mensen die al stonden te wachten in één stuk de overkant halen. Altijd stoppen dus. Dat maakt dat het hele lange en hele trage 700 meters worden. Als de irritatie wat te hoog oploopt kiest ik soms voor metrostation C. Toegegeven wat verder weg gelegen maar met een heerlijke hoek van 45 graden te bereiken. Bij een straathoek aangekomen heb ik zeker in het begin nog vrije keus tussen rechtdoor en rechtsaf al naar gelang welk stoplicht zich als eerste verwaardigt heel even op groen springt. Als ultieme bonus kan je daar bij het laatste kruispunt officieus schuin oversteken en één heel stoplicht overslaan. We hebben hier namelijk te maken met een kruispunt waar alle vier de voetgangerslichten tegelijkertijd op groen springen. De energieke burgers hier hebben ogenschijnlijk gezamenlijk besloten dat je hier schuin mag oversteken. Je maakt wat mee!