Australië: SMART city- Tale of two cities Amsterdam & Chicago

van de week een avondsessie met presentaties van Frans Anton Vermast (Amsterdam) en John Trovino  (Chicago). Frans Anton had een goed verhaal met ook ook voor dingen die verkeerd gingen. Omgekeerd is een belangrijke succesfactor gebleken in ieder geval ruimte voor mislukking te creeren door de SMART city organsiatie buiten de gemeente en zo veel mogelijk buiten de gemeentelijke financiering te plaatsen. In het verleden was er de zogenoemde clockwork-fase (door John Trovino) zo genoemd. Hierbij lag de focus op efficiencyverbetering, overheid als klant, en technology push van grote ICT bedrijven. Amsterdam heeft deze fase achter zich gelaten of heeft hem overgeslagen. Dat werd me niet helemaal duidelijk. Maar in Amsterdam is in ieder geval veel aandacht voor het vergroten van de levenskwaliteit van de burgers. Ook worden daar lessen voor heten aanjagen van innovaties in uitvoering gebracht. Dus wegblijven van subsidies en je beperken tot technisch en economisch haalbare projecten die opschaalbaar zijn. John Trovino, voormalig Chief Information Officer van Chicago, vertelde verder over zijn fasemodel met als volgende fase de Open city-fase gericht op de inwoners, de overheid als schepper van randvoorwaarden, operationele transparantie van overheidsinzet. Nog wel een fase waarin thema's ééndimensionaal opgevat worden. De derde en voorlopig laatste fase is de emergent city-fase waarin de stad als systeem beschouwd wordt, waarin de overheid één van de stakeholders is en waar veel ruimte is voor experimenteren. Chicago heeft er bijvoorbeeld bewust voor gekozen zelf geen apps te maken en de markt en de bewoners alle ruimte te geven. Of dat nu heiligmakend als je marktdominantie van digitale platforms wilt voorkomen is de vraag, maar toch het is wel een bewuste keus. Zoals het ook een bewuste keus is YouTube als middel voor gedragsbeinvloeding in te zetten. Een interessante avond.