Australie: Inspectie tocht langs de Mary River

Deze week op uitnodiging van de regering van Northern Territory als soort van waterexpert naar de Top End gegaan. Het is maar liefst 4,5 uur vliegen naar Darwin vanuit Sydney, zeg maar het equivalent van Amsterdam naar Antalya of naar de Canarische Eilanden inclusief een bonusrondje om alle eilanden. De Mary River is niet alleen een rivier maar ook een Nationaal Park dat bedreigd wordt door zoutindringing. Het is een super lage en vlakke delta die dreigt te verdrinken in zoutwater. Dat zou niet alleen slecht zijn voor de natuur (heel veel watervogels en crocs) maar ook voor de agrarische sector (grazende koeien en waterbuffels) en het toerisme (barramundi vissen!). Zeker als de daadwerkelijke zeespiegelstijging voortzet (nu hier meetbaar op zo'n 8 mm per jaar) is er geen houden aan en spreek je meer van afremmen dan van het daadwerkelijk tegenhouden van zoutindringing. Tenzij je natuurlijk iets groots en meeslepends gaat bouwen als een enorm eiland of damachtig iets voor de kust. Dat zou natuurlijk geweldig nieuws zijn voor de NL waterbouwers, maar goed met een huidig budget van een half miljoen per jaar is het hier toch meer standje dweilen. Dat dweilen bestond tot voor kort uit het bouwen van dammetjes in rivierarmen die dan heel snel weer wegschoven van de bodem van slappe zeemodder. Nu liggen er wel een paar wat meer stabiele constructen met geotextile en een flauw aflopend talud. Maar het is de vraag of die wél houden op deze ondergrond. Wellicht moet er toch eerst wat grondverbetering in de ondergrond plaatsvinden en dat is dan weer wat duurder. Sowieso is het de vraag of deze aanpak van dammetjes bouwen gaat werken in dit hyperdynamische systeem; de kleinste verstoringen als krokodillenglijbaantjes, onhandige vissersboten (hun baasjes dan he!) of enthousiaste waterbuffels maken het begin van een nieuw watergang in de delta. Zeker in het natte seizoen dat nu net begonnen is, is het gebied alleen via de lucht te bereiken om de toestand van de dammetjes te monitoren. Ik ga ze dus wel koppelen aan de sensorbedrijfjes in NL om ook op afstand de toestand van de dammetjes te kunnen volgen. Leuker maak je het daar zeker niet mee, wel makkelijker. Hieronder nog even monitoring the old way.