Kennis: De doorwerking van een goede zaal

Dinsdag moesten we met de Kenniskamer uitwijken naar de speels KIS-zaal terwijl we normaal gesproken in de formele Blauwe zaal met lederen fauteuils zitten. Toegegeven in het begin stond men wat onwennig te twijfelen over waar te zitten enzo. Maar al na een paar minuten dacht ik toch echt te merken dat de leden het gewoon beter naar hun zin hadden. Er werd ook significant meer gelachen n=6) en de  discussie was geanimeerd en diepgaand. Nu zou ik natuurlijk kunnen concluderen dat dit louter en alleen aan de briljante voorbereiding lag, maar nee het zit voor een flink deel toch echt ook in de ruimte zelf. In het boek "Prachtige bijeenkomsten" dat ik net van Harm geleend heb, wordt dit nog eens haar fijn uitgelegd. Vaak -ook deze keer -  wordt blind een zaal gereserveerd zonder eerst na te denken welke ruimte en welke indeling van de ruimte het best past bij de doelstelling van de bijeenkomst. Je bent per slot van rekening vaak ook gewoon blij dat je nog een zaal kunt vinden, maar op dese manier ga je helemaal voorbij aan de psychogeografie. Niet meer doen dus. Goed als het niet anders kan, zorg dan - zo zeggen de auteurs van "Prachtige bijeenkomsten" - in ieder geval dat je te weinig stoelen hebt. Vast een belangrijke bijeenkomst als er meer mensen komen dan verwacht.