Laatst een mooie boekbespreking/interview gelezen in de Volkskrant (zie link) over het boek Paniek om niets van Simon Rozendaal. Hij heeft het - denk ik wel - terecht over gedoe over zuivere koffie en over hoe het als van nature in koffie aanwezige chlorogeenzuur risicovoller is dan de hoeveelheid bestrijdingsmiddelen die je in zeer lage concentraties in koffie tegenkomt. Mijn favoriet voorbeeld werd niet genoemd en betreft het risico van de in mijn proefschrift bestudeerde PAKs in dit geval in rokerige whisky’s dat niet in verhouding staat tot de dodelijke hoeveelheid alcohol die je moet binnen krijgen alvorens die PAks een probleem kunnen gaan vormen. In het interview (in het boek misschien wel hoor) ging het dan weer niet over mengseltoxiciteit. Laatst is de bestrijdingsmiddelenatlas (zie link) uitgebreid met een door het RIVM mooi gefundeerde en op ecologische normen gekalibreerde maat voor mengseltoxiciteit (msPAF, zie link). In 2023 waren er ondanks verbeteringen toch ruim 150 meetpunten in het NL oppervlaktewater waar het mengsel van aanwezige bestrijdingsmiddelen maakt dat er sprake kan zijn van matige of hoge acute en chronische effecten op de biodiversiteit die doelbereik voor de KRW in de weg zitten. Daarmee en ook met risico als sociaal construct hebben we vast en zeker ook te maken bij met mooie werk aan het dossier Industrie en Omwonenden. Ik val in herhaling maar het inmiddels ruim 20 jaar oude rapport Nuchter omgaan met risico’s (zie link) blijft een prachtige introductie op het veelkoppige monster van gepercipieerde risico’s (zie ook blog hierover en ook nog blog over de Bosatlas voor de Veiligheid)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten