Om nu te zeggen dat het nieuwste IPCC-rapport het nieuws en de politiek beheerst....nou nee. Sociale klimaatwetenschappers proberen het één en ander te verklaren, bijvoorbeeld aan de hand van climate imaginaries; een verbijzondering van de eerder beschreven socio-techno-imaginaries. Tegen de heersende maar klaarblijkelijk matig kenbare publieke opinie in, houden beslissers - hoewel inmiddels massaal overtuigd van de bedreiging van de ontvouwende klimaatverandering - onderling vast aan een techno-market imaginary met zo nu en dan een lobby-geïnduceerde terugval naar de fossil fuel for ever -imaginary. De sustainable lifestyle-imaginary blijkt tot op heden toch vooral een weinig aanlokkelijke niche. Jason Hickel noemt het niet zo in zijn boek Less is more, maar hij zet een wel aanlokkelijke sustainable lifstyle-imaginary neer. Niet terug naar de Stam van de Holenbeer of God betere het geperverteerde communisme maar een hele aantrekkelijke postgrowth samenleving met hoogst waarschijnlijk minder BBP, maar in ieder geval beter verdeelde en meer brede welvaart. We blijven de techno-market imaginary nodig hebben - goed gerichte technologische innovaties blijven immers onontbeerlijk - als we maar af durven stappen van de fabel van groen groei is zijn devies. Het boek is een aanrader. Goed geschreven en breed en diep onderbouwd. Lijkt me zomaar een goed idee om hier een Kenniskamer aan te wijden om de bewijsvoering voor de noodzaak van degrowth kritisch onder de loep te nemen, om als deze overeind blijft - hetgeen ik verwacht - het nieuwe startpunt van ons economisch denken te laten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten