Wat stop je eigenlijk wel en niet in een lespakket over klimaatverandering?

Vorige week schreef ik over dat ik deze week een conferentie over de SDG's en onderwijs zou gaan voorzitten. Die conferentie liep voor mij nog al met een domper af omdat ik na 1 van 3 dagen met corona verstek moest laten gaan. Niet echt relaxed om aan de congresorganisatie laten weten dat je én niet meer voor kunt zitten én wellicht de andere congresgangers heb besmet. Hoe dan ook, dag één was zeer interessant, al was het alleen maar vanuit het besef dat de leerlingen van nu, de ouders, de mobilisten en de consumenten  van de nabije toekomst zijn. Geïnspireerd door deze bijeenkomst las ik  een interessante Zweeds / Canadese studie naar welke klimaatvriendelijke gedragingen in tien Canadese lesboeken worden onderwezen. Logischerwijs zie je dan gedragingen die dicht bij het handelingsperspectief van de leerlingen zit. Wat echter toch wel een beetje jammer en bevreemdend is, is dat er veel meer aandacht is voor gedragingen met een medium (bijv. energie besparen) of lage impact (bijv. water besparen) dan voor de vier gedragingen met de hoogste impact (een kind minder krijgen >> autovrij leven, niet vliegen > plant-based dieet).  Dit beeld komt ook terug als je je richt op adviezen gericht op volwassenen. Dit blijkt dan weer uit een analyse van overheidsdocumenten uit  Australië, Canada, USA en EU. Dit alles gaat natuurlijk niet helpen om mensen een realistisch idee te geven van hun klimaatimpact. BIT-bühne spreker Heather Truelove wees hier al eerder op (zie blog). Vooral het totale ontbreken van 'een kind minder krijgen' is opvallend omdat ook als je rekening houdt met interessante kritiek op rekenmethode en attributie, dit  met afstand de meest effectieve individuele klimaatmaatregel is.