Morgen op maandag 10 feb bespreken we in de IenW-boekenclub Pinguin Fred Het Grote Gevecht & het eenzame gelijk van Paul Polman van Jeroen Smit. Jeroen Smit wilde graag eens een boek schrijven over een CEO die deugt en dat is hem zeer goed gelukt. Echt een pracht boek en sowieso een geweldige prestatie om van ruim 400 pagina’s bedrijfsgeschiedenis een spannend boek te maken. Heb het echt als een studieboek gelezen en ben nu bezig om een soort van analyse te maken rondom de driehoek burger/consument, bedrijven en overheid met in nabijheid daarvan NGO’s, financiële analisten, accountants en pensioenfondsen. Een eerste aanzet: De burger/consument als gespleten persoonlijkheid maakt dat er sprake is van het bekende gat tussen attitude (we denken duurzaam) en ons daadwerkelijk gedrag (we kopen niet duurzaam, en zeker niet als het meer kost). Er zijn wel aanwijzingen dat het gat kleiner wordt of dat de attitude zo sterk duurzaam is dat het gedrag wel moet volgen, maar heel zeker en heel sterk zijn de aanwijzingen niet. Blijft toch een beetje de Holy Grail in het BIT-werk. En het gaat hier niet alleen om koopgedrag. Zo heeft Unilever berekent dat 60% van de CO2-uitstoot van wasmiddelen wordt veroorzaakt doordat consumenten te warm wassen. Bedrijven en zeker multinationals kunnen een grote rol spelen bij verduurzaming. Unilever heeft die rol olv Polman ook overtuigend genomen. Zeer grote stappen zijn gezet voor bijvoorbeeld thee en palmolie. Makkelijk is het natuurlijk allemaal niet als je je bedenkt dat Unilever met 76000 leveranciers in 190 landen werkt en dat 80-90% van de emissies bij toeleveranciers en consumenten zitten. Overheden komen er in het boek niet echt lekker vanaf. Zeker sinds de BREXIT en het ontstaan van het Amerikaanse isolationisme is de neiging om samen te werken, te verbinden en te mondialiseren tanende. Regeringen moeten herkozen worden door steeds meer zwevende kiezers dus zal het aldus Polman steeds meer op bedrijven aankomen waar 80% van de wereldeconomie gegenereerd wordt. Laten we hopen dat de EU Green Deal voor een gamechanger gaat zorgen. NGO’s komen er goed vanaf als strenge toezichthouders en aanjagers van het bedrijfsleven. Analisten en accountants zijn de conservatieve krachten die met hun cijferfetisjisme maar blijven sturen op korte termijn gewin, respectievelijk die onwillig en onkundig zijn om niet-financiele indicatoren te ontwikkelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten