Time management - de psychologische invalshoek

In zijn boek Indistractable- How to control your attention and choose your life kiest Nir Eyal voor een psychologische invalshoek van time management. Waar andere time managers in eerste instantie de pijlen richten op emails, kantoortuinen en de planneritus, begint Eyal’s model bij interne prikkels voor afleiding. (Zie bovenaan het tekeningetje) die vindt hij zeker zo belangrijk. En dat deel is dan ook gelijk het meest interessante van zijn boek, want op het gebied van leiding (als tegenstelling van af-leiding) en op het gebied van externe prikkels voegt hij weinig toe aan wat anderen schrijven.  Toch kom ik daar op het eind nog even op terug. Hoe zit dat dan met die afleiding door interne prikkels? Voor het begrijpen van interne afleiding gebruikt Eyal vooral heel veel studies over verslaving. De onderlinge oorzaak is een min of meer continue staat van onbehagen en rusteloosheid. Die soms wordt verdrongen door een tijdelijk gevoel van bevrediging (zeg maar la condition humaine). Die beperkte houdbaarheid van bevrediging wordt veroorzaakt door vier factoren: (1) verveling; (2) negativiteitsbias - negatieve dingen maken meer indruk en blijven langer hangen. Ook als je je bedenkt dat je een gelukkige jeugd hebt gehad, ben je juist in staat je negatieve dingen te herinneren; (3) dat herinneren ook in de vorm van herbeleven doen we juist graag met negatieve gebeurtenissen, en als bonus voor de echte pretletters (4) hedonistische adaptatie - ook als we de Staatsloterij winnen zakken we weer snel terug naar het basisniveau van geluk (ik voorspel dat ik een uitzondering ben, maar vertel het jullie graag als het zover is). Met een soort van Mindfulness-achtige aanpak waarbij je je niet verzet tegen de afleiding, maar hem juist bestudeerd zal het dan over moeten gaan. Niet helemaal mijn kopje thee. Maar nog wel een heel verrassend stukje over ego depletion of wilskracht. De man die mij acht jaar gelden naar de sportschool heeft verkregen, Roy Baumeister,  blijkt er naast te zitten met zijn wilskrachtbegrip als een uit te putten voorraad. Nieuw onderzoek laat namelijk zien dat dit op een nocebo berust. Alleen mensen die geloven dat er zo iets is als ego depletion lijden er aan. Ik had nog even beloofd terug te komen op de externe prikkels: Uit een metastudie uit 2016 waar in 300 artikelen zijn verwerkt blijkt maar weer eens dat hoewel kantoortuinen bedoeld zijn voor ideenuitwisseling en samenwerking, ze in het echt vooral tot afleiding leiden. En ten slotte achter in het boek en gratis te downloaden van indistractable.com een rood stoplicht voor op je beeldscherm, voor als je koptelefoon nog niet genoeg tot uitdrukking brengt dat je niet gestoord wil worden :-).