Selectieve verontwaardiging als nepnieuws light

Vorige week twitterde onze Minister trots over haar nieuwe elektrische dienstauto. Dat leverde haar naast  485 hartjes ook een kleine 750 kritische antwoordtweets op. Nu heb ik natuurlijk communicatiecollega's die dit veel beter kunnen dan ik, maar ik ben toch maar eens in de kritiek gedoken  Naast wat kritiek op haar partij, op dat de dienstauto op kosten van de belastingbetaler is aangeschaft en discussie over na hoeveel km een elektrische auto schoner wordt, ging het overgrote deel van de kritische tweets over de kobaltmijnen in Congo. En dit is geen nepnieuws. Kobalt is nodig voor de batterij van de elektrische auto en daarnaast bijvoorbeeld ook voor olieraffinage, mobiele telefoons en de productie van medicijnen. Bijna 2/3 van de wereldproductie van kobalt komt uit Congo en daarvan wordt bij benadering 20% gewonnen uit gevaarlijke zelfgegraven mijnen waarin ook kinderen werken. In 2018 heeft de EU becijferd dat 9% van de productie van kobalt gebruikt wordt voor batterijen voor elektrische voertuigen. Enerzijds loopt sindsdien de verkoop van elektrische auto's sterk op en daarmee ook dit percentage, anderzijds - zij het in mindere mate - neemt de hoeveelheid kobalt in batterijen van auto's af. Amnesty International zet grote bedrijven onder druk om meer te doen aan herkomstcontrole van hun kobalt. Tesla en BMW lijken hier deels (al vindt Amnesty onvoldoende) gehoor aan te geven. De piek in  aandacht voor misstanden rond kobalt lijkt volgens nu.nl voort te komen uit aandacht van de radicaal rechtse website Fennixx (voor het gemak maar geen hyperlink opgenomen) die het weer heeft van de in Duits hoaxproducerende Russische website met de vertrouwenwekkende naam anoniemnieuws. En de oorspronkelijke bron - zo geeft nu.nl aan - is dan weer een artikel van Skynews  met een titel (zie foto) die de pijlen juist weer op een ander gebruiksvoorwerp richt. Maar goed die pijlen bevallen de tweetende mens natuurlijk minder. Al met al is er geen sprake van nepnieuws, maar wel van selectieve verontwaardiging. Blogger Thijs Ten Brinck bekijkt deze selectieve verontwaardiging trouwens van de blije kant: verontwaardiging, ook als deze is aangejaagd door vertragende krachten, helpt om de onvermijdelijke soms ook negatieve consequenties  van CO2-reductie te zien en te minimaliseren. Mooie zienswijze. Ik denk op EU-niveau een grondstoffenpaspoort en op nationaal niveau het recyclingspercentage uit batterijen van de huidige 5% naar de maximaal haalbare 95% zien te krijgen. Lijkt me een schitterende en enthousiasmerende tastbare combinatie van slimme & groene mobiliteit en circulaire economie.



Bron: Skynews