Toegepaste economie - een ethische niermarkt

Al eerder schreef ik over het grote gapende gat tussen duurzaam denken en duurzaam doen. Een ruime meerderheid van de mensen weet en vindt inmiddels dat er nu toch echt serieus werk gemaakt moet worden van het klimaat, maar het eigen gedrag is nog niet in overeenstemming met deze abstracte overtuiging. Podcast-luisterend kwam ik op het spoor van een econoom die door een markt te ontwikkelen wenselijk doelgedrag passend wist te maken bij een abstract doel. Het gaat hier om een nogal onverwachte markt....die van nieren. De niermarkt heeft nogal te maken met niermarktfalen. Mensen kunnen een nier missen en vinden dat er meer donoren moeten komen, maar worden het zelf niet. Wat heeft slimmerik Alvin Roth bedacht? Duo’s bestaande uit een nierpatiënt en een familielid/vriend die haar/zijn nier best aan dat van familielid zou willen afstaan, maar wiens nier niet geschikt is voor het familielid, melden zich aan voor de markt. Als er genoeg mensen meedoen ontstaat er de mogelijkheid zogenoemde nierdonatieketens te maken. De tot nu toe langst beschreven keten waarin nieren worden uitgewisseld bestaat uit 70 duo’s. Nierdonatieketens maken dat de morele overtuiging van mensen die dachten ‘van zijn lang zal ze leven’ nooit een nier aan een vreemde te geven, dat nu wel doen. En het gaat hier niet over een of andere theoretische kettingbriefexercitie, want alleen in de VS leidt deze niermarkt met open buikholte, maar gesloten beurs, tot 1000 extra niertransplantaties per jaar. Googlend kom ik er achter dat de Gezondheidsraad (2007) op ethische gronden verdeeld was, maar dat het - in ieder geval in 2007 nog - juridisch niet mogelijk was in Nederland toe te passen. Maar laten we het sowieso niet versmaden als mooi voorbeeld. Nu moeten we alleen nog even bedenken hoe we op het klimaatbeleid gaan toepassen.