Strategie: tweede werkatelier Nationale Adaptatiestrategie

Na eerst onder erbarmelijke omstandigheden een Skype-telcon op Den Haag centraal te hebben doorstaan, moete ik een wisselstoring omzeilend via Schiphol in Utrecht zien te geraken. Uiteindelijk toch wel op tijd maar niet geheel okselfris op de prachtige vergaderlocatie De Zilveren Vosch (aanrader!) in Utrecht aangekomen alwaar het tweede werkatelier Nationale Adaptatiestrategie plaatsvond. Nu dat pakte eigenlijk allemaal prachtig uit. Er was veel ruimte voor stakeholders om input te geven. Naast een drietal door het projectteam geïdentificeerde onderwerpen om in parallelle sessies over te praten, hadden we ook een soort van open spreekkamersessie. Stakeholders konden daar ongehinderd door agenda of structuur, vormvrij hun punt maken. Door het aantal deelnemers per parallelle sessie te beperken werkte dit ook echt; deelnemers kregen echt de tijd hun punt te maken. Een ingenieus doordraaisysteem maakte dat de tekenende verslaglegger Marieke@debetekenaar.nl iedere keer een andere parallelle sessie op gehoorsafstand had. Zo was er aan het eind van de dag meteen al een min of meer compleet getekend verslag klaar. En dat kwam mooi uit, want het projectteam heeft het zo belachelijk druk dat die geen tijd hebben om ook nog een geschreven verslag te maken. Wat ik zelf fascinerend vond, was de gedeelde waarneming dat koplopers/best practice gemeenten overspannen raken van alle verzoeken om hun aanpak uit te komen leggen. Organisaties als CROW spelen hier op in door niet de best practice te kopiëren (want dat kan niet, moet altijd taylor made) maar door kennisdisseminatie te doen op de denkstappen die tot de best practice geleid hebben.