Gelezen: De limieten van de markt - Paul de Grauwe

Dit weekend toegekomen aan dit uiterst lezenswaardige en (ook nog eens) leesbare boek van de Belgische econoom Paul de Grauwe. In 12 hoofdstukken gaat hij oa in op de externe en interne limieten van markt en politiek en weet hij ook nog de 1000 bladzijden van Piketty samen te vatten in een handvol pagina's. Mooi is trouwens ook dat hij Daniel Kahneman's systeem 1 (het snelle gevoel) en systeem 2 (het langzame beredeneren) meeneemt in zijn beschrijving van hoe markt en politiek elkaar nodig hebben. Systeem1-gevoelens als rechtvaardigheid worden namelijk niet bediend door de markt. Deze hogepriester van het kapitalisme doet in het voorwoord  al een coming out door aan te geven dat hiij niet meer gelooft in dat de overheid een minimale rol moet spelen. Het kapitalisme moet tegen zichzelf beschermd worden en dat kan alleen door de overheid. Sinds de jaren 80 slaat de pendel van de cover - ik zou op de foto afgaand zeggen sloopkogel - uit naar de markt en die markt moet dan ook weer tegen zijn eigen grenzen aanlopen. In het laatste hoofdstuk van zijn boek concludeert de schrijver niet optimistisch te kunnen zijn over een zachte botsing. De vraag is tegen welke grens de markt als eerste aan zal lopen. Tegen die van het milieu en bijpassende rampspoed of toch die van de revolutie opwekkende groeiende inkomensongelijkheid. Volgens De Grauw gaat ons het het milieu eerder opbreken. En passant doceert hij ook nog even dat het met de euro alleen goed kan komen als we het land 'Europa' creeren. Tenslotte toont De Grauw nog even aan een echte Vlaming te zijn door Free riders gewoon vrijbuiters te noemen en dat staat hem goed.