Nu ik met mijn vrouw weer op een huis aan het passen ben in Maarn, moet ik mij weer in het OV storten om naar kantoor te komen. Voor achten is dat geen feest; ten eerste is het dan ontzettend druk in de stoptrein naar Utrecht, maar de overstap aldaar is ook geen feestje. Vandaar dat ik maar eens begonnen ben met actief spitsmijden. Ik neem nu de trein kort voor half negen, dat is formeel niet echt spitsmijden (is niet na 9.00 uur) maar het werkt al wel. Ik heb in Maarn dan één van de laatste zitplaatsen (vanaf Driebergen-Zeist zijn reizigers vaak wat minder gelukkig). Maar het echte OV-feest begint pas in Utrecht. De eerste keer dacht ik: "Mmmm best nog wel flink druk zo op het perron", maar toen wist ik nog niet dat de trein naar Den Haag na aankomst in Utrecht min of meer totaal leeg zou lopen met kantoorvrienden die net voor 9.00 uur achter hun Utrechtse bureau willen zitten. Resultaat: volop plek voor de instappende reiziger in de richting Den Haag en dus ook voor mij. Omdat je dan pas kort na 9.30 uur op kantoor kom is het wel een dingetje met het vinden van een werkplek. Niet voor niets dat collega's die meededen aan het vragenlijstonderzoek van Judith Marinnissen in één derde van de gevallen waarin men aangaf niet aan spitsmijden te willen doen als reden opgaf "Misgrijpen bij zoektocht naar werkplek". Daarom komt het ook zo goed uit dat we geheel toevallig (écht waar!!!) nu net bij ASA zijn begonnen met onze gedragspilot 'werkplek vrij geven'. Door een beeldschermhanger op groen te hangen bij vertrek naar een vergadering die langer dan 45 minuten à één uur duurt, proberen we misgrijpende collega's comfort te bieden spulletjes opzij te schuiven en een werkplek van een collega over te nemen. Op weg naar het eind van het jaar volgen de resultaten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten