Moest dit weekend bij het lezen van een interview met Sandra Phlippen (zie link) in de Volkskrant ontzettend terug denken aan die onlangs o zo geslaagde andere EK die van de Economiekamer (zie link). Sowieso goed om de herinnering en de doorwerking van de Economiekamer levend te houden. Maar goed terug naar dat interview; Sandra Phlippen stelt dat niets doen aan klimaatverandering de wereldeconomie op termijn minimaal 20 procent doet krimpen, terwijl de transitiekosten naar een klimaatneutrale samenleving maar 2 procent van de wereldeconomie bedragen. Vanuit brede welvaart - nu en later - stelt zij zich zo voor dat die generatie van later geen moment zou twijfelen. Maar politiek uitermate lastig omdat de transitiepijn bij de gewone Nederlander van nu terecht komt, die zich zo gestraft voelt voor het blijven doen wat die al deed. Net als een aantal deelnemers van de Ecomiekamer zoekt Sandra Phlippen het in slimme combinaties van beprijzen en stimuleren. In de Economiekamer ging het daarbij over slim overcompenseren van bedrijven en dat dat niet efficient is, maar wel effectief. Bij Sandra gaat het om een CO2 heffing voor bedrijven waarvan je de opbrengsten samen met door de overheid geleend geld gebruikt om de burger te compenseren. En mijn toevoeging daarbij is dat je dan flink wat mensen overcompenseert maar dat dat dan zo maar is en in ieder geval de perceptie van rechtvaardigheid ten goed komt. Lijkt me een goede gedachte om haar te vragen voor de volgende Economiekamer en als zij haar partner dan ook meeneemt is ook de gedragseconomie (zie link) meteen goed vertegenwoordigd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten