Laatst probeerde ik tevergeefs Sustainable Aviation Fuel (SAF) te kopen voor een meevliegreisje met een bevriende piloot. Toen heb ik er maar voor gekozen mijn vliegreis te compenseren door klimaatboeken te kopen en uit te delen aan vrienden en collega’s (Work in progress). Daar ben ik nu blij om want volgens de experts die spraken op de laatste Airneth-bijeenkomst (met dank aan RVO-collega Daan voor het verslag) gebruiken de luchtvaartmaatschappijen de beperkte prijssensitiviteit van zakelijke klanten om via hoge marges op SAF de goedkoopste budgetreiziger-tickets te sponsoren en zo toename van het totaal aantal reizigers te bewerkstelligen. Lekker is dat.
Mensen minder laten vliegen is volgens die zelfde experts – zeker buiten Europa – een nog al problematische route. Als je er dan voor gaat moet je het volgende bedenken:
- 1. De sociale norm: ‘we zouden
minder moeten vliegen’ of ‘we vliegen te veel’ communiceert indirect een
sociale norm die zegt dat veel vliegen de huidige norm is. Daarmee houdt
dergelijke communicatie de huidige situatie in stand.
- 2. Iemand die nu heel veel vliegt, vraag je niet om helemaal niet meer te vliegen, maar alleen om iets minder vaak te vliegen, en misschien bestemmingen dichterbij te kiezen waar mogelijk. Wie af en toe vliegt, vraag je om wat vaker de trein te nemen. Wie nu helemaal niet vliegt, moet je vooral niet vergeten: die groep moet je juist bevestigen in hun gedrag, ongeacht de reden voor dat gedrag.
- 3. Een ‘vliegtax’ heeft (vooralsnog) vrijwel geen invloed op vlieggedrag. Je ziet die kosten pas aan het einde van het boekingsproces, en dan ben je psychologisch al veel te ver om je nog te laten weerhouden door een toeslag (die bovendien slechts één van de vele toeslagen is). Bovendien is een vaste toeslag per ticket politiek lastiger, omdat die meer impact heeft op lage inkomens dan op hoge inkomens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten