Laatst las ik dat de Klimaattop in Glasgow gesponsord is door multinationals. In legio stands gingen bedrijven als Microsoft met voorbijgangers in gesprek met wat de voorbijgangers zelf doen aan een beter klimaat. Ook hoorde ik dat het model van de ecologische voetafdruk in opdracht van BP is ontwikkeld. Bijzondere pogingen om de verantwoordelijkheid van de klimaatverandering een persoonlijke verantwoordelijkheid te maken (...en weg te blijven van systeemkritiek). Al eerder schreven Roxanne van Ieperen en Jaap Tielbeeke hoe dit werkt en beschreef Naomi Ellemers het morele ongemak dat optreedt als iemand klimaatvriendelijker lijkt te zijn dan jij zelf. Arjen Wals gaf al aan dat het best mal is om mensen inconsequentheid te verwijten. Als of inconsequent het goede proberen te doen, slechter is dan consequent het verkeerde doen. In een mooie podcast gaat Sjors Roeters hier verder op in. Hij concludeert consequent zijn is geen optie. Je moet je best doen, maar het opnemen tegen alle prikkels en reclames; je houdt het niet vol zonder morele vakantie. Negatief gevolg daarvan kan zijn dat dit tot zelfcensuur leidt, omdat van mensen met systeemkritiek de onmogelijkheid van consistentie verwacht wordt. En dat moet stoppen zo luidt het betoog van Roeters. Dus vliegers, vleeseters, gokkers en fast-food eters ook jullie mogen maatschappijkritiek hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten