BIT: Vliegschaamte

Van de week in het BIT-kernteam aan de hand van een mooie KiM-presentatie nagedacht over gedragsinterventies rond minder vliegen. Dat viel nog helemaal niet mee. Een eye opener voor mij was de uit Zweden over gewaaide term 'vliegschaamte' =  de schaamte die iemand voelt als hij/zij het vliegtuig neemt ipv alternatieve en meer milieuvriendelijke vervoersmiddelen (flygskam). Op vlieghinder.nl een mooie blog hierover. Eén van de rolmodellen daarin is oud-topsporter Björn Ferry, die alleen als commentator voor de Zweedse televisie wilde werken als hij geen vliegreizen hoefde te maken en in plaats daarvan per trein mocht reizen. Aldus geschiedde. Inmiddels hebben overigens zo'n 10.000 Zweden zich aangemeld voor een initiatief om in 2019 een jaar lang niet te vliegen. Het gaat er daarbij niet zo zeer om om mensen zich actief te laten schamen, temeer omdat mensen zich volgens de initiatiefnemer nog helemaal niet gerealiseerd hadden hoe slecht vliegen voor het milieu is. Echt gezellig gaat het natuurlijk ook niet worden als je actief aan de slag gaat met het aanwakkeren van vliegschaamte. Toch lijkt er wel potentie in het woord vliegschaamte te zitten. Uit onderzoek van Paul Peeters zou blijken dat Groenlinks-stemmers het meeste vliegen. Je zou zeggen daar moet wat mee te doen zijn. Mits mensen natuurlijk wel de ruimte krijgen om uit zichzelf gevoelens van schaamte te ontwikkelen zonder vanuit morele superioriteit te schermen. Bij mij begint het al een klein beetje te werken, hoewel ik  nog best wat aarzeling heb bij het idee het oh zo heerlijke comfort van de cognitieve dissonantie te verlaten.