Dit weekend een promo-bijlage over Rotterdam in de krant met daarin een two-pager van Jan Peter Balkenende over innovatie. Hij introduceert daarin het tot creativiteit leidende spanningsveld van vier oxymorons:
Sustainable Growth: spanning tussen houdbaarheid en groei en het denken in combinaties van maatschappelijke en economische waarde;
Reflective action: het combineren van denken en doen;
Collective responsibility: collectief draagvlak en individuele verantwoordelijkheid;
Bottom-up strategy: zoektocht naar de juiste spanning tussen het ongeleide van bottom-up strategy en het doelgerichte van strategieontwikkeling.
De reflective action en de bottom-up strategy werken bij mij het meest creativiteitsverhogend. Bij reflective action denk ik aan Duurzaam Doen en aan de oproep Arnoud Leerling aan KIS om meer te werken vanuit een 'just do it'-mentaliteit. Door te werken met pilots, experimenten en proeftuinen en daarbij vooral ook te monitoren zodat je borgt te leren van het doen. Balkenende verwijst ook nog naar een boek over de zogenoemde frontlijnsturing van Pieter Tops en Caspar Hartman over de voordelen van het handelen, denken en organiseren vanuit het primaire proces van de overheid. Wellicht nog een bron van inspiratie voor de strategievorming 2016-2020.
Bij bottom-up strategie wijst Balkenende op het belang van een combinatie van regie op hoofdlijnen en het faciliteren van lokale initiatieven. Dat klinkt als een overheidsinvulling van het omgaan met de energieke samenleving. Wellicht toevallig wijst Balkenende naar de kluswoningen in Rotterdam waarvan wij de Amsterdamse variant op bezoek hadden in de pitchsessie over leegstand. Voor de Innovatie Estafette 2013 is het naast vulling of hoofdlijnen ook de uitdaging op om weg naar november voldoende nieuwe initiatieven die nog moeten starten of die wij nog moeten ontdekken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten