In 2021 zetten drie Amerikaanse gedragsexperts het verschijnsel ruis in de schijnwerpers met hun boek ‘Ruis - waarom we zo vaak verkeerde beslissingen nemen en hoe we dat kunnen voorkomen’. Een mooi boek, maar dit soort Amerikaanse populair wetenschappelijke boeken staan vol met zeer breed uitgemeten anekdotes. Heel veel ruis in de betekenis van overtollige ballast. Gelukkig was daar de BINNL werkgroep die het op zich heeft genomen die 454 pagina’s uit het boek terug te brengen tot een zeer leesbare 35 pagina’s met daarin ook nog ruimte voor sprekende voorbeelden uit de Nederlandse context (zie link). En juist deze publicatie werd in december gepresenteerd. Waar in de gedragologie heel veel aandacht is voor biasses-systematische afwijkingen, wordt er eigenlijk heel weinig aandacht aan ruis besteed. Bij ruis gaat het om willekeurige spreiding met vaak financieel onwenselijke en onrechtvaardige gevolgen. Bijvoorbeeld bij sollicitatie procedures maar eigenlijk alles waarbij een menselijk oordeel geveld moet worden ligt onwenselijke ruis op de loer. Het rapport laat zien dat je daar van alles aan kunt doen door eerst de omvang van de ruis in beeld te brengen bijvoorbeeld met een vignetten-onderzoek waarbij meerdere professionals een zelfde nauwkeurig beschreven casus beoordelen. Vervolgens kan je de ruis dan actief gaan reduceren door bijvoorbeeld met richtlijnen en checklists te werken. Wat dan nog wel eens verkeerd gaat is dat betrokkenen wat in opstand komen bij het idee aan autonomie in te leveren. Waar op zijn beurt John Hattie dan weer wat opstandig wordt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten