Ben deze week boven de 100.000 ste gelezen blog gekomen en kom ook nog in de buurt van mijn 1000ste blog dus ik dacht….wordt het niet eens tijd voor een nieuwe rubriek. Het antwoord is ja, en het is de rubriek de leesjutter geworden. Dat zit zo: op kantoor rond de ankerpunten, de werkplekken en de kopieerapparaten slingeren vaak meer of minder lezenswaardige rapporten rond. Die besluip ik dan vanuit een hinderlaag, verslind ze en schrijf er een blogje over. Een een nieuwe rubriek is geboren. Moeilijker kan ik het niet maken, Zo vond ik het in de titel genoemde AWTI-advies op mijn misschien niet eens zo flexibele werkplek. Wat als eerste opvalt aan dit adviesrapport is het wel heel bescheiden formaat: 12 pagina’s, waarvan nog geen 7 pagina’s tekst. Doublecheckend kom ik er achter dat het hier een samenvatting betreft, met daarin- waarschijnlijk speciaal om mij op het verkeerde been te zetten - ook weer een samenvatting. Hoe dan ook dit is een samenvattend rapport uit de subcategorie: lezenswaardig. Niet in de laatste plaats omdat ik het erg met de inhoud eens ben. Boodschap is dat de polderende aanpak van de missiegedreven innovatie de gevestigde partijen en het verdienvermogen centraal stelt en dat deze aanpak niet tot de gewenste transformatie op het gebied van bijvoorbeeld mobiliteit of het voedselsysteem leidt. Pogingen van de vakdepartementen omdat te doorbreken stranden op weerstand bij laat ik zeggen stakeholders die liever exclusief blijven sturen op verdienvermogen. Dat laatste staat niet in het rapport maar dat proberen ze vast op een nette manier tot uitdrukking te brengen in de zin ‘…een geïntegreerde beleidsaanpak is nodig die de departementale scheidslijnen overstijgt.’ Echt nieuw is het allemaal niet. Eerder probeerde Derk Loorbach dit al wat schoktherapie-achting onder de aandacht te brengen (zie link) en een analyse van de status quo manier waarop we coronaherstel hebben ingezet liegt er ook niet om (zie link). Het staat wel mooi opgeschreven. Dat dan weer wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten