Bij het lezen over het politieke getouwtrek over de parlemantiare enquetecommisie corona dacht ik al "dit gaat heel veel tijd en heel weinig lerende evaluatie opleveren", maar Marcia Luyten (zie link) ziet een nog veel nijpender probleem "je zou willen dat er tussen de parlemenatire enquetecomissies en onderzoekscommisies door iemand opstaat en vraag: wacht eens even. Waar is de toekomst gebleven?". In haar prachtige stuk dat overigens ook mooie raakvlakken vertoont met het interview met Sandel (zie andere blog deze week) roept zij de politiek op aan Big Trouble Management te gaan doen. De grote problemen laten zich niet langer omdenken of wegpoetsen, maar - zo stelt zij - politici aarzelen en dralen uit angst voor de kiezer. En de kiezer weigert iets van het eigen kleine comfort in te leveren voor het grotere geheel op de lange termijn. Zowel de arme als de puisant rijke burger toont steeds minder burgerschap (Sandel!) Na het verdwijnen van zuilen en standen - geeft zij aan - staat alleen de boerenstand nog overeind. Kortom geeft Luyten aan, het is tijd voor het grote verhaal over waar we gezamenlijk naar toe gaan, een staat die in zich zelf gelooft en politici die tussen ons en de (wereldwijde) chaos in gaan staan. Dit vraagt nogal wat van onze politci - die het in de sociale media al zo zwaar te verduren hebben - richting, topconditie, kracht en flexibiliteit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten