Woensdag voor het eerst sinds bijna twee jaar (!) weer eens een volledige kantoordag gehad. Een dag vol pieken en dalen, mag ik wel zeggen. Om met de pieken te beginnen, ik kwam meteen de Grote Baas tegen voor een kort “Hoe gaat het met jou?”, ook gezellig geluncht met de programmamanager tolheffing vrachtvervoer die ik in de kantine (mozeskriebel die is nog duurder geworden!) tegenkwam. Fijn bijgepraat over het fijnzinnige samenspel tussen tolheffing en betalen naar gebruik. Zelf kon ik mijn micropitch over het BIT-IenW Draagvlakonderzoek kwijt tijdens mijn bakje yoghurt. Mooi voorbeeld van hoe fijn het is om contacten van buiten je inner work circle tegen te komen. Ook een heerlijk kwartiertje shooting the shit met collega’s Ruud en Sybren over de intellectuele bijdrage van de Donald Duck aan ons werk :-). Dat zijn toch de zaken die online niet echt van de grond komen. Wat online ook niet echt werkte was mijn werkplek aan de gang krijgen. We zijn bij de dalen beland. Eerst kwam ik al niet op internet ( Ach tuurlijk, ben inmiddels drie wachtwoorden verder), tegelijkertijd kwam ik er achter dat mijn werkplek geen muis had, om er daarna pas achter te komen dat de spatiebalk bleef hangen. Wel lekker zitten tieren achter de glazen deur van mij privé vierpersoonskamer. En - o ja - die corona op de werkvloer dat wordt wel een dingetje hoor. Geen hond loopt nog met een mondkapjes terwijl dat bij verplaatsingen wel de bedoeling blijft ook na afgelopen vrijdag. Dus ook geen mondkapjes in de al weer te volle liften. Nu hebben we weliswaar inmiddels met een milde variant te maken maar een blik op het aantal besmettingen leert dat de kans om vandaag de dag een besmettelijke collega tegen te komen groter is dan ruim 90% van de eerdere coronadagen van de afgelopen twee jaar. Dat geeft te denken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten