Al eerder in de coronatijd schreef ik over eenzaamheid als de discrepantie tussen de sociale relaties die iemand zou willen hebben en de sociale relaties die hij/zij heeft. In de Groene Amsterdammer stelt Joost de Vries in een mooi essay dat veel mensen op de vraag: "Wat zou jou gelukkig maken?" , "Minder", zouden antwoorden. Minder ruis, minder prikkels, minder mails/appjes, minder verplichtingen, minder mensen om ons heen om zo toe komen aan de kern van wat we willen doen en wie we willen zijn. En vanuit de gedachte 'ieder nadeel heeft zijn voordeel' voorziet de coronacrisis hier in hoge (misschien wel te hoge) mate in. Begrijp me niet verkeerd, ik verlang ook naar een vrijheid- verhogende vaccinatie, maar wat kan ik soms ook heerlijk genieten van al die overdenktijd die ik zomaar cadeau krijg in deze tijd. Joost de Vries eindigt zijn essay met een alinea met een paar prachtige zinnen die ik jullie graag voorleg "Zijn is gezien worden. De eenzame ziet zichzelf in al zijn isolatie, en wil die blik kwijtraken. De persoon die naar eenzaamheid verlangt wordt gezien door anderen in al zijn drukte, en wil alleen in stilte door zichzelf gezien worden". "....naadloos samenvallen met hun leven."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten