Het boekje (119 pagina's, grote letters, kleine pagina's) is een weergave van een gesprek tussen de Franse econoom (Thomas) en de Amerikaanse bestuurskundige (Michael). Het lees makkelijk weg en toch staat er een hoop in. Dat alleen is al vier ballen waard en dan ben ik nog niet eens aan de echte inhoud toegekomen. In het boek(je) behandelen ze de drie aspecten van gelijkheid: (1) economische gelijkheid - over de toegang tot basisbehoeften voor iedereen (inclusief mobiliteit geven ze al op pag 5 aan); (2) politieke gelijkheid - macht, invloed en participatie en (3) gelijkheid in waardigheid, status en respect. Deze onderverdeling vormt de rode draad van het boekje dat op een bepaalde manier ook steeds meer leest als een aansprekende denk- en actieagenda voor progressieve politici. Want die hebben er de laatste decennia een potje van gemaakt aldus de schrijvers. Het gaat bijvoorbeeld over Obama het momentum heeft gemist in de bankencrisis om de gelijkheidsambitie - die vanaf de jaren zeven tachtig verdrongen werd door 'greed is good' - nieuw leven in te blazen. Het belangrijkste ingredient van de denk - en actieagenda is het op bepaalde segmenten verder 'decommodificeren' van de economie; hele sectoren uit de macht van het winstdenken halen en die ook extra geld geven als de vraag door demografische ontwikkelingen toeneemt. Dat geld moeten progressieve politici volgens de schrijvers halen uit progressieve toenemende belastingen, waar bij ze deze keer niet moeten vergeten deze te koppelen aan begrippen als identiteit, lidmaatschap, solidariteit en gemeenschapszin. Nu ja misschien lijkt het toch wel een beetje op een herdruk van het Communistisch Manifest, maar dan beter. En goed beschouwd is dat decommodificeren is in het verleden al heel succesvol geweest. Met zorg en scholing volgens Piketty zo'n 25% van de economie in West-Europa al (of nog zoals je wilt) is dit namelijk al grotendeels - en succesvol - gebeurd . Van dat 'nog' lijkt in NL wel sprake nu je bijvoorbeeld de wildgroei aan bijles en huiswerkinstituten ziet. Dat gaat ten koste van de gelijke toegang aan het hoger onderwijs geven Thomas en Michael ook aan. In het gelukkigste land ter wereld - dit jaar wederom Finland - is daar in het geheel geen sprake van. Daar krijgen kinderen gewoon les én bijles op school. Op scholen die ook gewoon wat geld mogen kosten. O ja en die gelijkheid moet er zeker in het licht van het aanpakken van de klimaatverandering dus ook komen tussen Noord en Zuid. Om dat acceptabel te kunnen maken voor Noordelijke burgers moeten - zo zeggen Michael en Thomas - grote bedrijven direct mee betalen aan groene energie op het zuidelijk halfrond. En waarom dan toch geen vijf ballen? te lang doorzemelen over de inrichting van lotingssystemen voor toegang tot hoger onderwijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten