Laatst schreef ik al even over het WRR-rapport Rechtvaardigheid in klimaatbeleid (zie blog) en over hoe voor wat betreft waterveiligheid de Nederlander niet erg gecharmeerd is van het profijtbeginsel als eerlijk verdelingsprincipe van klimaatkosten. Nu ik niet alleen de talskhow gezien heb maar ook het rapport zelf heb gelezen heb ik iets meer duiding bij dit inzicht. Het rapport gaat in op de in 2011 doorgevoerde nieuwe verdeling van kosten voor primaire keringen. Voor 2011 betaalde het Rijk en daarmee de belastingbetaler de gehele rekening (dat zou je met enige welwillendheid het verdelingsprincipe 'naar draagkracht' kunnen noemen). Na 2011 betalen waterschappen de helft van de kosten voor hun beheergebied. De ingezetenen van hoog risico waterschappen gaan dus mogelijk meer betalen en zo is er sprake gekomen van verdeling comform het profijtbeginsel dat voor waterveiligheid juist niet erg gewaardeerd lijkt te worden. De WRR trekt geen conclusies. Wel stelt de Raad vast dat er in die tijd zeer beperkte discussie is geweest over de eerlijkheid van de nieuwe verdeling. Wonderlijk is overigens dat de waardering voor het verdelingsprincipe 'eigen verantwoordelijkheid' voor waterveiligheid juist weer hoger scoort dan gemiddeld. Dan zou ik toch een soort van inconsequent willen noemen. In het blad van de Vereniging Eigen Huis (april 2023) gaat het over dat verzekeraars willen dat huishoudens zich vanaf 2025 kunnen verzekeren tegen alle soorten overstromingen en dat de verzekeraars onderzoeken of de hoogte van de bijbehorende premiestijging afhankelijk kan zijn van het overstromingsrisico in een gebied. De Vereniging Eigen Huis vindt al vast dat mensen die geen risico lopen niet verplicht moeten worden volledig mee te betalen. Tja wellicht goed om ook hierbij nog eens wat langer te bespreken volgens welke (combinatie) van verdelingsprincipes de o zo gewenste eerlijkheid wordt vormgegeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten