Mobiliteit als meeteenheid voor corona-beleid

Liefhebbers krijgen iedere week een mooi corona-update van Rudie de Bruin met daarin oa de verkeersintensiteit tov precorona. Op die manier kijken naar corona is zo'n gek idee nog niet. Politiek en pers gebruiken dit soort getallen dan ook om te bezien in hoeverre gehoor wordt gegeven aan de oproep om bijvoorbeeld meer thuis te werken. De mensen van Google weten zoals je weet als geen ander waar wij de hele dag zoal uithangen. In de Google Human Mobility Data Set worden die data  ontsloten en uitgesplitst naar reisbestemming (wonen, werken, supermarkten, ov-stations enz) en in het geval van Nederland ook naar provincies. Met dat meer thuiswerken lijkt het overigens niet mee te vallen. OV-locaties werden vorige week (rapportage 18 okt) dan weliswaar 43% minder bezocht dan pre-corona, maar werklocaties maar 9% minder. In een discussiepaper van Mendolia et al (oktober 2020) wordt op voor mij onnavolgbare wijze gegoocheld met google-data en inzichten over coronabesmettingen, mortaliteit en beleidsmaatregelen. De alles overkoepelende conclusie voor alle bestudeerde landen samen is dat tot maximaal 14% van de mobiliteitsreductie te verklaren valt uit vrijwillige gedragsaanpassingen die al vaak voor het inzetten van beleidsmaatregelen tot een afname in mobiliteit leiden. Door overheden opgelegde beperkingen gericht op social distancing verklaren samen 50% van de mobiliteitsreductie. Volgens de mensen van WC-eend (de auteurs) zit het met de robuustheid van hun resultaten wel snor. Ze concluderen dan ook met overtuiging dat we van vrijwillige gedragsaanpassingen die zichtbaar worden als mobiliteitsreductie niet teveel moeten verwachten en dat meer soelaas te verwachten valt van opgelegde ver- en geboden.