Circulaire economie op de kaart ...in Zuid-Holland

Dinsdag ga ik in de week van de circulaire economie (CE) op verzoek van de collega's van PBL een symposium bij de Provincie Zuid-Holland voorzitten over het monitoren en versnellen van CE (sterk programma!). Bij het voorbespreken werd ik gewezen op het nieuwe PBL rapport CE in kaart dat zelfs de voorpagina van Trouw gehaald had. Een mooi rapport! Als je activiteiten die er al eerder waren dan het woord CE bestond (schoenmakers, autoreparateurs enz) meetelt is de NL economie al best wel een beetje circulair, maar de groei / de transitie is nog traag en  maar er is dan ook een flinke versnelling nodig. Als één van de belemmerende factoren noemt PBL gewoontegedrag: 'het routinematige aankoop gedrag van cosumenten kan een belemmering zijn voor de overschakeling op nieuwe circulaire producten' . Omdat eens te doorgronden - en ik verklap het  vast - te bevestigen, heb ik mij laten aanmoedigen door de EU om eens kwalitatief naar mijn eigen gedrag te kijken (The case for qualitative methods in behavioural studies for EU policy-making) . Vorige week kreeg onze wasmachine kuren. Hij begon een enorme takke herrie te maken en met het doembeeld van een overstromend of afbrandend huis werden we in eens ontzettend actiebereid. We haden in ieder geval allebei het gevoel dat we het snel even moesten regelen. Laten repararen hebben we - zo blijkt uit deze reconstructie - niet eens hardop besproken. Bij een kleine intervisie vanochtend tijdens de koffie kwamen we bij repareren uit op termen als: gedoe, (on)betrouwbaarheid en al over z'n economische levensduur heen (hij was >10 jaar oud). Wat we vorige week wel gedaan hebben is op een vergelijkingssite zoeken naar iets van een bekende merknaam, prijs,veel recensie-sterretjes, weinig poespas. Het energielabel is overigens inmiddels een zoekplaatje geworden. Ze zijn allemaal A+++ maar  sommige hebben er dan ook nog -10%, -20-%, of -30% achter staan. Hoe negatiever hoe beter, maar met een tweepersoons huishouden gaan we de meerprijs voor de minnetjes van z'n lang-zal-ze-mee-gaan nooit terugverdienen Al met al waren prijs en gemak doorslaggevend. Ook niet gek dus dat de aanbieder die adverteerde bereid te zijn het nieuwe witte gevaarte vier trappen omhoog te tillen en de oude mee te nemen, winnend uit de bus kwam. Dat laatste had overigens ook goed gegaan met een duurzame lease-aanbieder. Maar die biedt topmerken aan en moet ook nog wat verdienen. Dat maakt dat ik voor de prijs van mijn nieuwe witte kubus net geen 1,5 jaar zou kunnen leasen. Nu twijfel ik even of dit onder de noemer gewoontegedrag valt,  maar een een belemmerende factor is het zeker.