Gelezen: The science of using science

Prachtige titel natuurlijk van dit rapport van de University College London dat ik dankzij Joke onder ogen kreeg. Het mooie is daarbij dat de auteurs (Langer et al.) ook zwaar aandacht hebben voor het science-gehalte van de uitspraken die zij in dit rapport doen. Bij de verschillende conclusies en aanbevelingen geven ze dan ook aan hoe hard het bewijs is waarop de uitspraak gebaseerd is (reliable, cautious en absence of evidence). Net als in het rapport van het Rathenau instituut hierover (Beleid en het bewijsbeest, 2012) vervangen ze term evidence-based rap in evidence-informed om te benadrukken dat het in (politieke) besluitvorming om meer dan bewijsvoering gaat. Of zoals Wim Derksen het klip en klaar heeft opgeschreven (Kennis en beleid verbinden, 2011) de wetenschap gaat over het weten en de politiek over het willen. Een betrouwbare (reliable) uitspraak is dat het helpt om wetenschappelijke kennis beter toegankelijk te maken voor beslissers. Vooral als je tegelijkertijd de motivatie, de mogelijkheden en de skills voor het vinden en interpreteren van kennis weet te vergroten bij beslissers. Een minder zekere aanbeveling is het bedenken van formats (vb te vullen regel in oplegger voor de Ministerraad) of andere formele mechanismen om 'af te dwingen' evidence -informed besluiten te nemen. Iets wat (met minder zekerheid dat dan weer wel) niet werkt zijn CoPs (slik) zonder educatieve component, en wat ook niet werkt is een éénmalige korte training van een halve dag. De aanbevelingen tot nu toe komen uit een analyse van vakliteratuur die echt over evidence-based en evidence-informed beleid gaat. De auteurs verzamelden echter ook tal van (minder zekere) inzichten uit de bredere sociale vakliteratuur. Daaruit komen ook institutionele oplossingen naar voren. Met één van mijn trouwe lezers in gedachte kom ik dan zonder lang nadenken op de grote toegevoegde waarde van onze planbureaus. Gelukkig toch nog steeds een baken in de strijd tegen fact free politics. Met de Amerikaanse verkiezingen in het vooruitzicht is het natuurlijk de vraag hoe het op de lange termijn gesteld zal staan met de motivatie van beslissers om aan evidence-informed beleid te doen als het electoraat niet met feiten is te boeien.