Kennis: Verkenningstafel windenergie in Amersfoort

Na één maand geleden uit Amersfoort naar Den Haag verhuist te zijn, was dit al weer de tweede keer dat ik voor het werk naar Amersfoort moest. Ik begin een complot te vermoeden. Hoe dan ook het was een prettig, door RIVM georganiseerd samenzijn waarin de beeldvorming rond windenergie geëxtraheerd werd uit de aanwezige zogenoemde 5 O's: ondernemers, omwonenden, organisaties, onderzoekers & overheden. Ik moest tot twee keer toe een dialoogsessie over onderzoek leiden en dat was mij een waar genoegen. Bij het onderdeel toekomstbeelden werd wederom gepleit voor een duidelijke stip op de horizon op weg naar 100% duurzame energie (een door het Rijk vastgelegde opgave in pentajoule per provincie en aan de provincie om te zoeken naar de optimale mix wind, zon, biomassa). Ook een oproep voor goede en handhaafbare normen. Nu nog moet een handhaver in de Rijnmond nog handhaven op een 5 jaarsgemiddelde voor slagschaduw van een windturbine. Ik was niet blij voor deze meneer. Een lobbyist in dienst van zo'n 150 lokale actiegroepen wist met goede voorbeelden aan te geven dat een goede procesvorming en beinvloedingsruimte voor omwonenden veel zo niet alle weerstand weg kan nemen. Hij vertelde mooie voorbeelden van hoe het echt beter kan met beinvloedingsruimte. Niet standaard de molen 's nachts in de stille modus, maar juist in de zomer vroeg in de avond al in de stille modus, dan mag die in de winter 's nachts geluid maken. Alleen een zeer verstokte roker gaat in de winter in z'n tuin zitten. In zijn algemeenheid was de lobbyist niet per se enthousiast over stillere windmolens. In zijn ervaring leiden die vooral tot kortere afstand tussen windmolens en huizen en niet tot minder geluidsoverlast. Innovatie in dienst van normopvulling als het ware. Als praktische oplossing voor verhogen van de acceptatie werd door weer een ander genoemd om omwonenden gewoon een stukje gratis energie te geven als compensatie. O ja, mooi aan de werkvorm was ook een goede korte presentatie in 5 sheets door TNO waar in de stand van de wetenschap werd neer gezet. Onder andere geleerd dat de hinder van windenergie per decibel een stuk hoger is dan van vliegtuigen, auto's en treinen. En natuurlijk ook dat de gevoeligheid voor geluidsoverlast sterk verschilt met leeftijd en sowieso van persoon tot persoon. Alleen maar aandacht voor het voldoen aan objectieve normen, gaat niet helpen om de gepercepieerde hinder voor gevoelige personen weg te nemen. Ten slotte nog twee mooie lessen uit het buitenland: (1)  In Denemarken is veel minder weerstand omdat veel omwonenden medeeigenaar zijn van lokale windturbines. Als je er geld aan verdient is hinder ook maar een dingetje, althans zo lijkt het. (2) de internationale collega's van een Greenpeace-deelnemer konden maar niet begrijpen waarom er in NL zoveel weerstand tegen windmolens is: "You guys are all about windmills and wooden shoes, aren't you?!"