Ter voorbereiding van de thematische Kenniskamer 'Kennis voor decentrale overheden' zijn we op zoek naar bestt practices ( nou vooruit gewoon practices zijn ook al goed) over samenwerking rijk/regio bij vraagarticulatie, kennisprogrammering en kennisdisseminatie. Vandeweek interviewde ik onze eigenste Olga Clevering over haar ervaringen met het kennisplatform Water. Begaan met kennis als Olga is, had zij zich goed voorbereid en had tijdens de voorbereiding aan de hand van een tekst in het Nationaal Bestuursakkoord Water de geboorte van het kennisplatform gedateerd op 2003. Succesfactor van het kennisplatform was het National Waterplan waarvoor het kennisplatform de kennisagenda moest aanleveren. De wettelijke verschijningsdatum van het Nationaal Waterplan leidde tot momentum en - als van zelf- tot goede aansluiting van de kennisvragen bij de in dat zelfde plan geschetste beleidsopgaven. Uit een evaluatie van het kennisplatform blijkt dan weer wel dat de prioritering van de kennisvragen niet optimaal verlopen is. De ranking leek wel eens plaats te vinden aan de hand van wie toevallig aanwezig was, of wie het hardste riep (mijn eigen woorden). Ook gaven de regionale partijen in de evaluatie aan dat RWS als grootste financieel teveel een stempel drukte op de programmering. Olga adviseert dan ook dat (1) alle betrokken partijen naast een gemeenschappelijke kennisagenda ook hun eigen kennisagenda moeten houden, (2) dat prioritering individueel door alle partijen zou moeten gebeuren en dat je dan (3) gezamenlijk kan programmeren op basis van prioriteiten die gemeenschappelijk hebt. De rest programmeer je zelf, of niet. Een uitdaging voor de toekomst aldus Olga is het verbinden van korte termijn vraagstukken aan lange termijn vraagstukken. Uiteindelijk gaat er dan om dat rijk en regio met elkaar de verantwoordelijkheid nemen voor de kennisbasis op de lange termijn. Meedenken én meebetalen ook richting de wetenschapsagenda is dan het devies.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten