Om maar vast als anticlimax met het antwoord op de vraag uit de titel te komen: "de keuze is situationeel en beide type maatregelen combineren (op individu én systeem gericht) is vaak een goed idee. Maar dat neemt niet weg dat we daar met een dikke 100 mensen tijdens een BINNL-sessie een echt goed gesprek over gevoerd hebben. En dat niet alleen, we hebben ook nog met drie casussen geoefend om voor iedere casus tot een optimale interventiemix te komen (gokverslaving, duurzame mobiliteit en circulaire economie) . De aanleiding van dit alles is dat in 2022 Nick Chater en George Loewenstein de wereld van de gedragologie op deden schrikken met een artikel vol zelfkritiek (zie link). Hun boodschap veel te kort samengevat luidt: de focus op individuele gedragsmaatregelen leidt nodeloos af van de broodnodige systeemverandering. Veel gedragologen geven ze inmiddels in enige tot flinke mate gelijk. Al wisten we ook voor het verschijnen van hun artikel al goed dat je interventies vooral slim moet combineren (denk ook aan wortel- en stokmaatregelen) . Mooi aan het artikel van Chater en Loewenstein is dat nog eens overtuigend wordt onderstreept dat systeemmaatregelen de status quo uitdagen en alleen daarom al weerstand oproepen; niet alleen bij de gevestigde belangen, maar bij iedereen die hekel aan veranderen heeft. Maar het artikel laat ook zien dat we ons veel makkelijker aanpassen dan we zelf denken. Inzet van gedragologie kan verder helpen de steun voor systeemmaatregelen te vergroten en bovenal tot een beter beleidsontwerp leiden, bijvoorbeeld met de ondanks gepresenteerde nieuwe doenvermogentoets dei juist hiervoor bedoeld is (zie link).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten