21 krantenpagina's over (pogingen tot duurzame)kleding

In de vorige NRC weekend maar liefst 21 pagina's over kleding. Ondanks heldhaftige pogingen het beter te doen blijft het kledingdossier een nogal groot 'dweilen met de kraan open'-gehalte hebben (zie ook eerdere blogs  link en link). Niet zo gek dus dat in het slotartikel het principe van de 'actieve' hoop bedreven wordt: het betoog voor verandering blijven herhalen opdat een groeiend aantal medestanders de 'verandering' via 'verwachting' tot 'eis' omvormen. Tot die tijd wat bevindingen uit de 21 pagina's:

• Twee keer worden (gedrags)studies van IenW aangehaald. Check!
• De enorme groei van de kledingindustrie zit ontzettend in de weg. We kopen nu twee keer zoveel kleding dan in het jaar 2000. 
• Nieuwe dingen maken,  maar dan beter kan nooit een oplossing zijn. het meest duurzame kledingstuk ligt al in je kast.
• Dat gezegd hebbende.... als je iets koopt koop dan iets wat uit één materiaal bestaat en makkelijk uit elkaar gehaald kan worden. 
• Keurmerklabels helpen niet. Vlaams onderzoek en onderzoek van de ACM laat zien dat consumenten (als ze het label al lezen) het label vaak onduidelijk vinden en twijfelen aan de geloofwaardigheid. Het Vlaamse onderzoek liet verder zien dat consumenten wel willen kiezen voor duurzaamheid, maar zich daar niet naar gedragen. 
• Om de tweedehandsmarkt te laten groeien moet kopen, toegankelijk, makkelijk, snel en veilig zijn. Dat is een uitdaging. Fast fashion wint vooralsnog vrij makkelijk op deze criteria.
• Mirella Soyer van de Hogeschool Rotterdam maakt een mooie doelgroepsegmentatie op basis van 2000 geënquêteerde  (niet)kopers van tweedehandskleding: 14% duurzame koplopers, 40% wannabe's (maken zich wel zorgen om klimaat, maar vinden het lastig dit in daden om te zetten), 33% thrifty consumers (de zuinige groep) en 14% klimaatsceptici (onverschillig over klimaat). 
• Het Chinese ultra fast fashion Shein wordt door insiders als een grote boosdoener gezien. Naar verluid verkopen ze kleding van lage kwaliteit die snel uit elkaar valt. Ze zijn inmiddels wel drie keer groter dan Zara, de uitvinder van fast fashion. 
•  Soyer roept de EU op de import van vervuilende textiel extra te belasten. 
• Anna Bosshard klimaat- en sociaal psycholoog doet promotie-onderzoek aan de UvA over de psychologie van consumptiegedrag. Zij vermoedt dat consumenten reparatie teveel als gedoe zien.  Zij wijst verder op de tegenstelling tot duurzaam denken en duurzaam doen en de invloed van inkomen daarbij (zie ook link)
• De Uitgebreide Producentenverantwoordelijkheid (UPV)-doelen die binnenkort van kracht worden oogsten zowel lof als kritiek. Idee van de voortschrijdende verplichte recyclingspercentages voor kleding wordt toegejuicht. MVO Nederland vindt echter dat we meer op preventie in zouden moeten zetten (dus minder kopen en true pricing).

Waarschijnlijk gaat het Project Start-Up-team die textielhelden van DLCE en Rijkswaterstaat eind januari bijstaan bij het ontwerpen van de plannen voor de komende jaren. Dat hebben we in 2019 voor het eerst gedaan (zie foto).