Post-corona thuiswerken en videovergaderen

Zoals al eerder geschreven zijn we bij BIT ontzettend in de weer met post-corona thuiswerken rondom de vraag "Hoe kun je het gewoontegedrag blijvend doorbreken en hoe kan je daarmee mensen er toe aanzetten om ook post-corona vaker thuis te werken?" Samen met DuMo en de Coalitie Anders reizen heb ik kort voor mijn vakantie opgetreden in een profi-studio om de resultaten van het onderzoek van BIT-collega's Koos Tamis en Sanne Kalshoven te presenteren. Terug te zien op [link]. Je moet je wel even aanmelden, maar je hoeft geen account te maken en doorspoelen mag. Er is veel over te zeggen, dus zelf maar even kijken. Het zou in ieder geval moeten beginnen met een duidelijke richtinggevende keuze door de werkgever. Daar van afgeleid is het zaak om het geheel arboproof op te zetten (en te vergoeden, bijvoorbeeld van de bespaarde reiskosten), op afdelingsniveau afspraken te maken, individuele verantwoordelijkheid te kweken, ruimte te bieden en dat allemaal samen met HRM en ICT. ICT heeft dan ook nog eens belangrijke rol bij het mogelijk maken van hybride vergaderingen. Dat soort dingen dus!

   

Gelezen: Het recht van de snelste - Hoe ons verkeer steeds asocialer werd

Toen ik dit prachtige boek van Thalia Verkade en Marco te Brömmelstroet las, vond ik het in eerste instantie weinig nieuws bevatten, maar toen bedacht ik me dat ik al flinke delen als voorpublicaties had gelezen in de Correspondent en beluisterd op de Correspondent-podcast. Niet zo gek dus, en mooi alles in dit boek nog eens gestructureerd  langs te zien komen. De luidklikkende boodschap van het boek is dat we in Nederland gewend zijn geraakt alles vanuit de auto te bezien. Kris Peeters parafraserend 'de verkeerstaal is meer dan een perspectief of een bril. De werkelijkheid wordt er door gevormd'.  De kracht van het boek is er in gelegen om dit keer op keer te demonstreren met een flinke reeks verschillende voorbeelden. Als lezer ga je je dan ook steeds meer beseffen van hoe bezopen dit eigenlijk is. Ik heb dan zelf weer net iets minder met kindvriendelijke inrichten van straten :-) waar Thalia en Marco als jonge ouders dan weer erg voor gaan, maar mijn favoriete voorbeelden komen voort uit de gekheid om een flink deel van de Nederlandse (publieke) ruimte te ontnutten als parkeerplaats. Er zijn in Nederland bijna evenveel parkeerplaatsen als mensen en dat betekent dat er voor iedere auto twee parkeerplaatsen zijn die voor het overgrote deel gratis gebruikt worden. Een prachtig voorbeeld - weliswaar niet uit het boek - is van de Amsterdamse mevrouw die een parkeervergunning wilde om een tuintje in te richten. Werd natuurlijk door een autominnende wethouder geweigerd, maar ik vond het een briljante gedachte. Waar is de publieke ruimte eigenlijk voor en waarom krijgt alleen een auto-eigenaar die voor een koopje? Ook tot denken aanzettend de kennisinfra rond verkeerskunde is zo super goed geregeld bij CROW dat niemand op het idee komt om van handreikingen gericht op optimale doorstroming af te wijken. En dit speelt natuurlijk ook zo voor de NMCA-berekeningen die zo goed geolied en ingeregeld zijn, dat niemand meer na lijkt te denken over de waarden die onder de motorkap verscholen liggen. Verder nog een mooie verwijzing  naar het goede loopwerk van onze collega Filip van As en naar bloglezer en dichterlijk voordrager Arie Bleijenberg. Een aanrader.

Pinguin Fred leest Not Knowing: The art of turning uncertainty into opportunity

Geïnspireerd door de al veel geciteerde 100% / 50% uitspraak van de premier, koos Pinguïn Fred de laatste bijeenkomst massaal voor het boek Not Knowing  van Steven D'Souza en Diana Renner. Om maar met de deur in huis te vallen: erg kapot ben ik er niet van. Het boek is nogal anekdotisch van aard en bevat heel veel  uitgewerkte mini-interviewtjes. Daardoor wordt het boek veel te lang voor de boodschap die het uit wil dragen. Nu goed eerst even puntsgewijs naar die boodschap: (1) We moeten niet teveel macht geven aan deskundigen die worden vaak geplaagd door teveel zelfvertrouwen; (2) we moeten zelf verantwoordelijkheid nemen en ons niet laten misleiden door onzekerheid; (3) dat misleiden heeft als verschijningsvormen: gehaast controle nemen, apathie/inertia, verlammende analyse (paralysis analysis), rampdenken en gehaast tot actie overgaan; (4) maak van onzekerheid opwinding door (a) leeg te beginnen (in the beginners mind are many possibilities in the experts mind there are few); (b) je ogen dicht te doen en andere zintuigen in te schakelen (The eyes are the fascists of the head) - leer luisteren; (c) doe een actie en leer ervan - de kracht van het experiment; (d) geniet van het niet weten. Mooi, maar voor doen en laten in tijden van corona, bijvoorbeeld in het licht van de corona-reconstructie in NRC van vorige weekend,  kan ik er niet zoveel mee. Ongetwijfeld zal uit een nu te starten lerende evaluatie waarvoor terecht gepleit wordt komen dat er fouten zijn gemaakt dan er wellicht ook sprake was van teveel zelfvertrouwen. Goed beschouwd werken de aanbevelingen van D'Souza en Renner vast uitstekend waar het individuele keuzes betreft. Bij corona gaat het echter om de botsing van individuele vrijheid op het collectieve belang van de volksgezondheid en gaat het dus niet als vanzelf over individuele keuzes. Al dan niet aangemoedigd door de preventieparadox, individuele vrijheid op één zetten is dan wat mij betreft nogal monomaan. Zeker als dat er toe leidt dat ook mensen in mijn omgeving bij voorbaat het installeren van een corona-app uitsluiten (...en daarbij het antwoord op de terechte vraag of die wel of niet kan helpen niet af willen wachten). Vertrouwen in experts, instituties en elkaar is juist ook heel belangrijk. In dezelfde NRC een stuk over dat de wereld een nieuw besturingssysteem nodig heeft en dat zonder onderling vertrouwen geen enkel maatschappelijk systeem functioneert.  Ik weet als niet-expert natuurlijk ook niet welke corona-maatregelen het beste werken, daar hebben we experts voor nodig die we kunnen vertrouwen en die zich kritisch laten beschouwen door ander experts. Wel denk ik te weten dat de keuze voor maatregelen geen individuele keuze kan zijn. Cees Nooteboom schreef eens zo iets dat het verschil tussen Duisters en Nederlanders is dat Nederlanders bij een rood voetgangersstoplicht graag nog even zelf bepalen of dit ook voor hen geldt. Vaak koddig en bron van nationale trots, nu even niet. Stuur me vooral een mail als je dinsdag om 1600 uur aan wil sluiten bij Pinguïn Fred dat stuur ik je de vergaderlink!