Strategie: de genudgete fietshelm

In november, de maand met de langste files staat het fileleed natuurlijk weer bovenaan de agenda. De ergenis wordt begrijpelijkerwijs breed beleefd, al zijn er ook filebewoners die het dagelijkse refelectiemomentje wel kunnen waarderen. Daarnaast wordt de economische schade van de files natuurlijk uitgemeten. Gelukkig verschijnt in diezelfde novembermaand ook het jaarlijkse KiM-Mobiliteitsbeeld; een baken van feiten in een wereld van perceptie. Met die economische schade van files blijkt het namelijk nogal mee te vallen. Nu ja, 3 miljard per jaar is natuurlijk geen kattenpis, maar als je dit vergelijkt met de milieuschade van mobiliteit (7 miljard per jaar) en de schade van verkeersongelukken (14 miljard per jaar) dan denk je wel eens; waarom al die aandacht voor 1/8 van het probleem? De 80/20-regel lijkt hier even niet op te gaan. Het NRC schrijf dit weekend dan ook over de echte leed achter verkeersdoden met de goed getroffen titel de Vergeten Ramp. "Wegdoden zijn weinig mediageniek; ze vallen in kleine aantallen, verspreid over de tijd en over tal van wegen". Nu zijn er natuurlijk heel veel maatregelen te bedenken om de verkeersveiligheid te verbeteren,voor de verschillende vervoersmiddelen, sterker nog dat heeft het SWOV al gedaan. Hun site staat dan ook vol met puntige factsheets (kennismanagement, check!) waarvan lezing je al een snel een vrij compleet beeld geeft over wat wel en niet werkt. Ik beperk mij hier even tot de fietshelm. De fietshelm is én heel nuttig (o.a. Ruim twee keer minder kans op hersenschade) én weinig geaccepteerd. Kleine kinderen gaan h'm wel wat meer gebruiken, maar volwassen en ouderen dus bijna niet. Terwijl, over silver economy gesproken, ouderen een steeds groter deel van het aantal fietsdoden en fietsgewonden uit maakt en uit zal gaan maken. Geen enkele politieke partij lijkt zich aan een gebod te willen wagen. De vraag van de week is dan ook: "Hoe krijgen we heel NL aan de fietshelm en dan met name de ouderen?"