Met de komst van stagiair Jordi moet ik er echt aan om ook zelf weer eens goed na te denken over de zin en onzin van jaarplannen. Jordi heeft zich namelijk ontzettend op het KIS jaarplan gestort met de vraag: "Hoe maken we die voor 2017 op een manier dat die bijdraagt aan doelbereik?". In zijn concept-onderzoeksverslag wijst Jordi op het belang van scherpe en uitdagende doelen en ook op het gebruik van Balance Scorecards. Dat was voor mij de trigger om Matthieu Weggeman's Leiding geven aan professionals: niet doen!" er nog eens bij te pakken. Nu is dit sowieso een heerlijk 'bijpakboek' want de hoofdboodschappen zijn makkelijk terug te vinden. Op pagina 1 van Hoofdstuk 1 staat al opgeschreven dat kenniswerkers niet te managen zijn met regels, procedures en informatiesystemen. Slecht nieuws dus voor de Balance Scorecards die een paar hoofdstukken verder met naam en toenaam worden afgeserveerd samen met zo'n 30 ander verticale thermometersystemen. Weggeman ziet wel weer veel in de scherpe en uitdagen de doelen want zo wordt op diezelfde pagina 1 van Hoofdstuk 1 duidelijk kenniswerkers laten zich inspireren door zichzelf te identificeren met de values en hogere doelen van de organisatie. Toch iets van een thermometer wordt geïntroduceerd met de outputgerichte personal commitment statements (PCS) die in hun beschrijving sterk lijken op de top 3 activiteiten die we bij KIS in de personeelsgesprekken afspreken (RKW) al zouden die volgens Weggeman waarschijnlijk wat SMARTer kunnen. De collectieve ambitie komt dan in een team commitment statement. Daarbij is het de uitdaging om verder te komen dan een reeks aan elkaar geniette PCS. Door samen de collectieve ambitie vorm te geven en te doorleven wordt volgens Weggeman de kans groter dat teamleden zich voor elkaars prestaties verantwoordelijk voelen en meer bereid zijn elkaar te helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten