Kennis: Jeugdpuistjes; Onverwachte vragen voor in de wetenschapsagenda?

Het geklaag van wetenschappers is natuurlijk niet van de lucht bij het idee dat iedere Nederlandse burger mag meedenken over vragen en onderwerpen voor in de wetenschapsagenda. Want ja wat weten die er nu van? Kan me de onrust wel wat voorstellen, maar toch. Van de farmaceutische industrie weten we inmiddels dat ze het liefst een levenslang medicijnen verkopen aan verder gezonde mensen. Vandaar de focus op het ontwikkelen van antidepressiva, slaapmiddelen, bloedrukverlagers en ritalin-look-a-likes. In het NRC van dit weekend vraagt Martijn Katan zich af hardop af waarom er zo weinig onderzoek wordt gedaan naar acne/jeugdpuistjes. Hoewel mijn gezicht al op vrij vroege leeftijd een aanzienlijk deel van mijn hoofd bestreek - ruimte genoeg zou je zeggen - heb ik daar zelf gelukkig nooit last van gehad. De meeste tieners krijgen ze echter wel, 20% zelfs heftig en 1% komt er nooit meer van af. Puisthouders worden hier vaak ongelukkig van en denken twee tot drie keer zo vaak als puistlozen aan zelfmoord. Dit is toch meer dan wat ongemak, over science for society gesproken. Naast geldgebrek als reden voor onderzoeksgebrek benoemt Martijn een in zijn ogen belangrijkere reden.....ijdelheid. Het woord zelf gebruikt hij niet, maar hij stelt wel dat (top)wetenschappers zich liever richten op grootse dingen waar je misschien de Nobelprijs wel mee kan winnen. Nou vraag ik je.....dit vraagt om bijsturing. Jongeren zijn natuurlijk slecht georganiseerd en zoals Martijn het ook stelt er is niet iets als een Nederlandse Acne Stichting. Maar met sociale media weet puisthoudend jong Nederland natuurlijk wél raad. Het moet toch mogelijk zijn de vraag "Vind een definitieve oplossing voor jeugdpuistjes door voedingsonderzoek dan wel op andere wijze" laten we zeggen 'best wel vaak' in te dienen op de site van de Nationale Wetenschapsagenda zodra deze in april in de lucht is?