Kennis: Afscheidssymposium Leo Meyer over dialoog wetenschap-beleid

Bjzonder genoten van het afscheidssymposium van Leo Meyer (PBL IPCC) in de Leeuwenborgh in Utrecht. Gelegenheidsdagvoorzitter Bram Bregman (KNMI) had mij overtuigd toch maar te komen hoewel ik Leo eigenlijk maar een keer ontmoet heb. Misschien wat ongepast dacht ik even, maar het programma en de sprekers van het symposium (en Bram) waren dermate overtuigend, dat ik toch maar gegaan ben. Thema van het symposium was 'Successen en missers in de dialoog tussen wetenschap en beleid'. De aftrap van Klaas van Egmond was weer fenomenaal. Zonder haperingen weet hij 40 minuten spreektekst in 10 minuten spreektijd te krijgen hetgeen natuurlijk meer dan knap is. Voor de liefhebbers een paar mooie boodschappen van Klaas: "80 procent van Haagse energie gaat verloren aan gedoe tussen partijen en departementen",  "Beschavingen gaan ten onder aan complexiteit" en een mooie in de tijden van de wetenschapsagenda "Wat draagt wetenschap nu echt bij aan de grote vragen van deze tijd?....." en "we zijn slecht in met elkaar praten over en in waardenpatronen". Maarten Hajer ging in op de waarneming dat (wetenschappelijk) gezag niet meer zit in de postie die je bekleedt maar in de manier van communiceren met aandacht voor onzekerheden. Verschillende publieken (waardenpatronen) moeten op verschillende manieren overtuigd worden. Vandaar ook de stap van PBL om een rapport uit te brengen gebaseerd op een weblogdiscussie tussen een klimaatonderzoeker en een klimaatscepticus. De vraag die je zou moeten stellen is: "Welke  actoren zijn onder welke omstandigheden onderdeel van de oplossing". Heleen de Coninck (Radboud) haalde een Belgische socioloog aan die heeft vastgesteld dat minder vertrouwen in de wetenschap komt door de groter wordende kloof tussen laag- en hoogopgeleiden ( de elite, waar ook de wetenschap toe behoort) en dus niet door mondige burger of zo. Bas Eickhout (Europarlement Groen Links) roemde het IPCC hoewel die haar hoogtepunt in 2007 heeft bereikt en nu minder (maar nog steeds) relevant is. Wat hem betreft is de terugtredende overheid een dom mantra. Verder gaf hij aan dat niet de werkzaamheid van een beleidsinstrument, maar de EU-beslissingsspelregels maken dat voor koolstofmarkt (ETA) (gekwalificeerde meerderheid volstaat) en niet voor een door wetenschappers geschikter geachte koolstoftax (kan alleen op basis van unanimiteit) is gekozen. Leo Meyer liet nog een mooie elevator pitch zien van een klimaatwetenschapper die vertrekt vanuit (gedeelde) waardepatronen en niet vanuit een wetenschappelijke redenering. Mooi filmpje, al is het alleen al door het muziekje 

https://m.youtube.com/watch?v=PGmk-4bpIVs