Pinguin Fred leest Doe zelf normaal van Maxim Februari

Terug van vakantie heb ik naaar de mini-serie Mr Bates versus the Post Office over hoe Engelse postagentschaphouders valselijk beschuldigd werden van fraude en verduistering als gevolg van bugs en miskleunen van het nieuw ingevoerde software programma Horizon (terug te zien op NPO+ ). Meer dan 1000 mensen werden ten onrechte beschuldigd en de nasleep loopt inmiddels meer dan 20 jaar. De Post Office zelf had de software van Fujitsu over haar filiaalhouders uitgestort zonder het programma zelf te begrijpen of voor de kwaliteit in te kunnen staan. Daar moest ik aan denken bij het lezen van Doe zelf normaal van ethicus en rechtsfilosoof Maxim Februari. Daarin gaat het oa over de rechtzaak over het Systeem Risico Indicatie (SYRI) en over het de rechter gebruik door de Staat verbood omdat door de rechter niet kon worden gecontroleerd hoe de gebruikte algorithmes in elkaar zaten en de uitvoerende macht dus niet gecontroleerd kon worden.  

Verder ook nog mooie teksten over democratie in een datagedreven wereld - 'de mogelijkheid van een postelectorale democratie - besluitvorming verloopt daarin niet via verkiezingen en verkozen vertegenwoordigers, want de kiezers kiezen niet. Ze zijn in plaats daarvan bron van data, die verzameld en onderzocht worden'. 

Maar ook over  "Het grote politieke conflict van onze eeuw speelt zich af tussen een genetwerkt publiek (de babbelende bazaar van netwerkende groeperingen) en de elites. Met elites worden degenen bedoeld die de leiding hebben over de grote hierarchische instellingen waarmee het moderne leven tot nu toe werd georgansieerd. Het publiek hecht niet langer waarde aan deze elites en hun instellingen. De elites zijn op hun beurt nog te perplex om te beseffen wat het betekent dat ze hun monopolie op informatie, kennis, oordeelsvorming kwijt zijn. En niemand die al een goed alternatief ter beschikking heeft. We zitten in niemandsland"

Uiteindelijk kom ik uit op drie ballen. De kans op een vierde bal werd vergooid omdat klimaatbeleid in mijn ogen nogal lichtvoetig op één hoop gegooid werd met coronabeleid en het risico op gehaast beleid zonder democratisch mandaat.

O ja leuk feitje....wisten jullie al dat de opvolger van ons archiefsysteen Content Manager Horizon heet?   

Met Sustainable Aviation Fuel van de regen in de kerosinedrup

Laatst probeerde ik tevergeefs Sustainable Aviation Fuel (SAF) te kopen voor een meevliegreisje met een bevriende piloot. Toen heb ik er maar voor gekozen mijn vliegreis te compenseren door klimaatboeken te kopen en uit te delen aan vrienden en collega’s (Work in progress). Daar ben ik nu blij om want volgens de experts die spraken op de laatste Airneth-bijeenkomst (met dank aan RVO-collega Daan voor het verslag) gebruiken de luchtvaartmaatschappijen de beperkte prijssensitiviteit van zakelijke klanten om via hoge marges op SAF de goedkoopste budgetreiziger-tickets te sponsoren en zo toename van het totaal aantal reizigers te bewerkstelligen. Lekker is dat.

Mensen minder laten vliegen is volgens die zelfde experts – zeker buiten Europa – een nog al problematische route. Als je er dan voor gaat moet je het volgende bedenken:   

• 1.     De sociale norm: ‘we zouden minder moeten vliegen’ of ‘we vliegen te veel’ communiceert indirect een sociale norm die zegt dat veel vliegen de huidige norm is. Daarmee houdt dergelijke communicatie de huidige situatie in stand.
• 2.     Iemand die nu heel veel vliegt, vraag je niet om helemaal niet meer te vliegen, maar alleen om iets minder vaak te vliegen, en misschien bestemmingen dichterbij te kiezen waar mogelijk. Wie af en toe vliegt, vraag je om wat vaker de trein te nemen. Wie nu helemaal niet vliegt, moet je vooral niet vergeten: die groep moet je juist bevestigen in hun gedrag, ongeacht de reden voor dat gedrag.
• 3.     Een ‘vliegtax’ heeft (vooralsnog) vrijwel geen invloed op vlieggedrag. Je ziet die kosten pas aan het einde van het boekingsproces, en dan ben je psychologisch al veel te ver om je nog te laten weerhouden door een toeslag (die bovendien slechts één van de vele toeslagen is). Bovendien is een vaste toeslag per ticket politiek lastiger, omdat die meer impact heeft op lage inkomens dan op hoge inkomens.

 Dat laatste zou dan weer spreken voor de invoering van de frequent flyer levy! (zie ook blog).